117
trouwend en biddend, wat de toekomst zou
opleveren. Men vreesde dat de droefenis baai-
zou doen kwijnen, en bad gemeend, gestreng
heid door zachtzinnigheid te moeten vervangen.
Daarom had men haar vergund, ja, zelfs ge
dwongen om, natuurlijk, wél bewaakt, aan het
gemaskerd bal deel te nemen, en de gevan
gene scheen voor het oogenblik vrij.
Zij verhaalde mij dit alles, zoo kort mogelijk.
Wat stond mij te doen Geen redmiddeldan
in eene onverwijlde vlugtZij gaf mij hare
bezorgdheid voor achterhaling te kennen doch
in mijne vreugde vergat ik, dat zij Horatms
niet in het oorspronkelijke lasen riep uit
Aurum per medios ire satellites
a mat
Wij snelden naar mijn verblijf. Ik nam een'
overjas uit mijn valies, wikkelde haar zorg
vuldig daarinhuurde eene postkoetsen
weldra rolden wij met vervaarlijk gedruiseh
over de hobbelige straten van het stadje ter
't Goud weet door wacliteu heen t<- boren.
