181 Ziet op twee kindren neêr en geelt hun 't leven weder Die sedert gisteren, ach!'zonder moeder zijn. Zij ligt in 't graf bij vader neder Wij zijn verkleumd van kou de honger doet ons pijn. 11e vreemdling wees ons af, en zeide koelGaat henen Ik geef nietstaakt uw klagten vrij Wij zagen 's wreedaards dochter weenen En toch van honger sterven wij Jlaar al hun smeken was verloren Geen enkel mensch zag op hen neêr De menigte trok voort; sloot voor hun klaagstem de oorcn En spoedig zag men niemand meer. Zij kropen op den heilgen drempel Want, God, zei moeder steeds, vergeet zijn kindren niet. Maar 't antwoord dat er kwam was de echo uit den tempel Den dood slechts zagen ze in 't verschiet. Het lamplicht stierf welras en uit den grijzen toren Klonk somber 't uur van middernacht; Wel mogt men 't blij gejuich van 't keerend feestvolk hooren Maar 't oor vernam niet meer der arme weezen klagt

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedams Jaarboek | 1838 | | pagina 221