43
Naauw vlood een jaar na 't heuglijk huwlijksfeest
Of Belfagor herwenscht zijn vroegre vrijheid.
Het bleef niet lang zoo 't eertijds was geweest;
Ach! zucht hij diep. Helaas! is al wat zij zeit.
Francesca werd liecrschzuchtigIrotschverkwistend,
En sprak vaak tot haar man, of zij bevelen gaf,
Zij werd coquetkatijvig, kwelziek, twistend,
En 't leven met haar strekt liem tot een zware straf.
0 mogt ik dra verheugd haar uitvaart vieren
Ach werd ik ras van mijn gemaal ontslagen
Dus maakt men beiderzijds de bitterste satyren
Op 't hoog geroemde heil der eerste huwlijksdagen.
Rodrigo ziet zijn schatten mindren
Weldra is 't al verspild, wat eens zijn Vorst hem gaf;
Viets kan zijn wissen val verhindren
Van schulden overstelpt, toeft hem de kerkerstraf.
In al dien angst en zorg en druk,
Verwcnscht hij 't knellend huwlijksjuk
En de ijzren drang scheen te gebieden
Om zijn Francesca straks te ontvlieden.
Daar werpt bij zich op 't snuivend ros,
En draaft en rent, den teugel los.
Voort! roept hij wakkre klepper! voort!
IJlt door de pas ontsloten poort
