32
Baar vond ik achwat al te ras vergaat
Baar vond ik, ach! wat nimmer weder keert!
En vurig smeekte ik «wat me op aarde ontmoet',
Bewaar God mij 't jeugdig rein gemoed!
Wat was 't mij wel in d' Edenstijd der Jeugd!
'k Wist toenmaals niethoe vaak een trouwloos vriend
Met snoode hand ons levensheil verwoest.
Ik wist nog niet, hoe de onschuld en de deugd
Ten doel staan aan des lastraars scherpen pijl.
Ik wist nog nietdat baatzucht list of nijd
De daden van den wuften mensch bestuurt
Dat hij die steeds regtscliapen tracht te zijn
Door velen om zijn eenvoud wordt bespot
En dat hij die verdienste en deugd bezit
Soms 't offer wordt van zaamgespannen list.
Dat onkunde of vooroordeel hoog ten troon
Gezeteld zelfs de waarheid zwijgen doen
En logen haar blazoen vervalschen durft.
Thans zie 'k weêklagend op dien tijd terug,
Dien schoonen tijdte ras helaasvoorbij
Die mij ontvlood, gelijk een ijdle droom,
En 'k zucht vaak, daar een traan mijn oog ontrolt,
En moedloos 't hoofd mij neerzinkt op de borst
Keert weer! Keert weer gij jaren mijner jeugd!
»En met hen 't zoet geloof aan menschendeugd!»
