UDUS TPWiÊIB lüIL'JDIEEIIEKt.
-- 'SE' -
1)c bloem der schoonheid duurt maar kort
Ze is ras verwelkt en staat verdord
En laat hcur lieve blaadjes vallen
Zij bloeitzij kwijntzij zinkt ter neer
En kortlings nog de vreugd van allen
Herkent men nu heur plaats niet meer.
Waarom ontvliedt gij toch zoo snel,
Wij voelenschoonheidons zoo wel
Als gij ons vricndlijk wilt verzeilen
Als gij ons levenspad versiert
Dan kan ons 't hart van vreugde zwellen
Daar alles lacht cn vrolijk tiert.
