52
Nog ééne zaak had 'k haast vergeten
En die mogt nog al aardig heeten.
't Was Donderdagsik zag het zelf,
Des avonds tusschen tien en elf,
Een wagen(vol met jonge gasten
Die Schiedams burgers toon verrasten.
Met ietsgelijk aan 't karneval
Als 't vastenavond worden zal)
Die reed de stad door, zeer bedaard,
Met zestien fatten wel bezwaard,
Zij staken in geleende kleêren
Om langs dien weg zich te maskeren
En bovendien driekleurig glas
Waarachter 't licht verborgen was
Zoo meende menkon niemand weten
Wie op den wagen was gezeten
Maar, 'k zag toch aan de linkerzij
Een lid van mijn famielje er bij
En van het moedig voorgespan
Daar kon ik de berijders van.
Wat zaten ze in dien vreemden dosch
Met fiere houding op hun ros
Aan diktegrootte kleur gebaren
Zag 'k dat het grutters zonen waren.
Zoo straalt wel moer van doez' of geen
Zijn ware aard, door 't masker lieên.
Do grap werd door geen mensch gegispt
Maar e'énc Ink werd sterk berispt
