52 't Was juist de dag, gewijd aan God, Die't menschdom aan zag broken; 't Was Sabbath, om voor's hemels gunst, Weer 't dankaltaar te ontsteken. In stad en dorp was men bereid Dra tcmpelwaarts te spoeden, En neêr te knielen voor den Heer, Die allen wil behoeden. Hier had men ook in 't bedehuis Door liefde zaam verbonden Zijn. uooden in 't geloofsgebed, Ten hemel opgezonden. Zoo was het hart op nieuw gesterkt, Op 't wisslend pad des levens Dat al wat God doet, wijsheid is; En liefde en goedheid tevens. Gelukkig, want eer de avondzon, In 't Westen neer zou zinken Zou 't aaklig angstgeroep van brand" Door 't needrig dorp weerklinken. En vóór nog 't vierde middaguur In 't rond zich had doen hooren Zag men 't schrikwekkendst element Door een der daken horen. Als na een heeten zomerdag De zwarte onweêrsluchton Door feilen windstroom voortgezweept Een zware ramp doen duchten.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedams Jaarboek | 1854 | | pagina 122