in® w id© n jjie.
Duifje, dat zoo vrolijk trippelt,
Vreugdevol de gerstjes pikt,
Eu mv kropje steeds doet zwellen,
Daar ge ook menig boontje slikt
'k Zie zoo graag u om mij springen,
Met uw gladde vederdos;
Daar uw houding, die 'k bewonder,
Nu eens fier is, dan weer los.
't Kopje, immer glad gestreken,
Staat u echter waarlijk schoon
Boven menig luchtbewoner
Spant uw netheid liier de kroon.
Oogjes, als de schoonste kraaltjes
Blikken helder in het rond
Nu naar hoven, dan ter zijde
Even spoedig naar den grond.
Jalief duifje 'k wil u roemen
Gij verrukt mij keer op keer
Maar uw innerlijke waarde
Overtreft uw schoon veel meer.
Zacht, aanminnig, vol vertrouwen,
Zijt ge een voorbeeld, dat mij vleit,
Dat der blanke opregtheid immer
D'allerschoonsten glans verspreidt.
Ware ik niet oen mensch geboren
'k Zou (hoe vreemd de wensclr ook schijn)
In Gods heerlijk schoone schepping,
't Liefst van al, een duifje zijn.
S. k. s.
