113
En wel ten tienden maalvermeêrde
Nogthans 't bezwaar bestond niet in
Den nieuwen telg, die zou verschijnen
Neen, werd de kring hierdoor vergroot:
Hier schonk nog de arbeid 't daaglijksch brood
En deed het dreigend leed verdwijnen.
Tevredenheid was 't sieraad van
De brave vrouwden nijvren man
Gezondheid deed als frissche rozen
Het rond gelaat der kind'ren blozen
Zoodat waar 't elftal niets ontbrak
De zorg niet in den twaalfden stak.
Neenelders wrong hun nu de schoen
Voorheen toch hadden zij geweten
Hoe hunne kind'ren zouden heeten,
Thans, en wat was hieraan te doen?
Thans puttenvoor d' aanstaande spruit
Zij op een' naam hun denkkracht uit.
Voorheen was 't niets een naam te geven:
Van vaders en van moeders kant,
't Groot-oud'ren paar tot peet verheven
Had men de namen bij de hand
Toen volgde: naar haar moeder Saartje;
Vervolgens Lourens, naar zijn vaartje
Nog later kondon moei Katrijn
En KRELis-oom genomen zijn.
En hoe gelukkig dat de leste,
Daar niets meer, dan een nicht hun restte,
Een meisje was, dat nog van pas
Den naam van Griet gegeven was.
Maar nu was men ten einde raad,
De luidjes hadden 't waarlijk kwaad
Want zie, wel had het eerzaam paartje,
Zoo van den kant van Louw als Saartje,
15
