'27
Laat ruischen uw zangen,
Zij ruischen zoo schoon
Gij dichtkunst geeft meerder
Dan scepter en kroon.
Gij strooit onze paden
Mot bloemen der vreugd,
Van hemeischen oorsprong,
Vol hemelgcneugt.
Cij lijdt met de menschheid
Gij weent met de smart,
Gij stort uwen balsem
In 't bloedende hart.
Gij voert ons als broeders
De levenszee rond
En sluit tusschen allen
Het eendragts verbond.
En waar wij soms dwalend
Of wankelend gaan
Gij neemt ons toch allen
In liefde weêr aan.
Laat ruischen uw zangen,
Zij ruischen zoo schoon!
Gij dichtkunst geeft meerder
Dan scepter en kroon.
1840.
J. LECIINEIt.
