25
baden om voort te gaan. Toen hij zich ten laatste gereed
maakte om weg te gaanvroeg de onderwijzer hem met be
wondering naar zijn naam. Jk ben Abraham Lincoln van
Illinois," was zijn eenvoudig bescheiden daarop ging hij heen.
Zijn reizen en redevoeringenzijn groote bekwaamheid en
de deugdelijkheid van zijn beginselen hadden Lincoln inmiddels
zoo beroemd gemaakt, dat, toon in datzelfde jaar 1860, op
den 16den Mei, op nieuw de groote voorloopige vergadering
te Chicago tot het kiezen van een candidaat voor het presi
dentschap der Unie gehouden werd, Lincoln een der voor-
naamsten was, die in aanmerking kwamen. Nevens hem werd
William Seward genoemd, een man, wiens roem schier even
groot is geworden als die van Lincoln en die later zijn secre
taris van staat of eerste minister werd, gelijk hij dat op dit
oogenblik nog van Lincoln's opvolger, Andrew Johnson, is.
Intusschen, hoezeer Seward ook do liefde van de vrije bur
gers der Unie verdiende, Lincoln had hun .voorliefde. En na
eenige herkiezingen werd hij dan ook met algemeene stem
men door de groote vergadering tot candidaat der republi-
keinsche partij benoemd. Toen dit gebeurde, bevond Lincoln
zich in zijn woonplaats Springfield. De telegraaf seinde het
bericht van zijn verkiezing terstond derwaarts over. Onder
een daverend gejuich deelde men het Lincoln mede. De voor
malige sehuitenvaarder zeide niets, toen hij vernam, dat liet
boste gedeelte van zijn volk hem tot president begeerde, hij
zeide niets dan: «Vergunt mij, M. H.-, dat ik naar huis ga.
Ik heb daar een beste vrouw, die het wel graag zal willen
weten." Welk een beminnelijke eenvoud! En, gelooft het
vrij, in Lincoln was deze eenvoud natuur.
Intusschen, hij was nu wel candidaat van de republikein-
sche, de liberale partij, maar hij was daarom nog geen pre
sident. Ook zijn tegenstandersdo slavenmannen zal ik ze
maar noemen, hadden candidaten gesteld. Gelukkig evehwel
waren de gevoelens van dezen verdeeld. Anders was Lincoln
