mogelijk niet tot president benoemd. Immers velen, die liet
anders wel eens met hem waren, waren bang, dat zijn keuze
de slavenstaten verbitteren zou, en zij bewaarden liever den
vrede, dan dat zij de goede zaak der rechtvaardigheid zagen
zegevieren door strijd. Zoo liep Lincoln's keuze dus gevaar.
Doch de heftigste voorstanders der slavernij dreven haar door.
De voorstanders der slavernij? zegt gij. Ja, M. H. Er was
een partij in de Zuidelijke Staten, die met alle geweld zich
van het Noorden, en dus van de Unie, afscheiden wilde.
Want zij begreep, dat vroeg of laat de geest der vrijheid,
die daar heerschle, een einde zou maken aan de slavernij,
waarbij deze partij het hoogste belang had. Om nu een voor
wendsel te hehben tot die afscheiding, besloten de heethoof
den de benoeming van Lincoln te ondersteunen, door de
stemmen der slavenmanncn te verdeden. Dit plan gelukte.
Op don 6den November 18G0 had do eindverkiezing tot pre
sident plaats. De stemmen der Zuidelijken verdeelden zich
over drie verschillende personen. Lincoln kreeg een overgroote
meerderheid. Nu was deze geklommen tot de hoogste waar
digheid des lands. Voor den tijd van vier jaren was bij pre
sident der Vereenigde Staten van Noord-America.
Groot was de blijdschap der Noordelijke, dat wil zeggen, van
de meest ontwikkelde en edelste Staten der Unie. Maar in het
Zuiden, in de slavenstaten, was de verslagenheid niet minder. De
raddraaiers verkondigden luide, dat nu de slavernij weldra zou
worden afgeschaft en het Zuiden tot armoede veroordeeld. Dit
was wel is waar een schandelijke leugen. Lincoln was nooit een
regtstreeksch abolitionist geweest. Maar laster en leugen waren
welkome wapens hij deze mannendie niets wilden dan ver
scheuring der Unie. Zij slaagden daarin, lieeds in de maand
na Lincoln's benoeming, scheidde zich de staat Zuid-Carolina
van de Vereenigde Staten af. In Januari 1801 volgden Mis-
sisippi, Alabama, Florida, Louisiana en Texas. Deze staten
kozcu den 4-den Februari Jefferson Davis tot hun president
