4fi
Op dien dag, lict was de lido April, de Goede
Vrijdagmaar die voor de dissenters in Americadus ook
voor den baptist Lincoln, geen kerkelijke feestdag is, op
dien dag dan was onze held rccbt vroolijk gestemd. Hij ge
voelde zich zoo gelukkig over den gunstigen afloop van den
oorlogover de schoone toekomstdie America wachtte.
Na aan den ministerraad doel te hebben genomen-, bepaalde
bijdat bij dien avond met zijn vrouw en een paar gaston
die bij hem ter maaltijd waren genoodigdden schouwburg
zou bezoekenwaar een uitmuntend stuk van Shakespeare
zijn lievelingsdichterzou worden gegeven. Des middags en
's avonds vermaakte hij zijn huisgenoten door zijn vroolijke
gesprekken die weer denzelfden opgeruimden geest ademden
als vóór den zorgvollen oorlog. Eindelijk werd het tijdom
naar de komedie te gaan. Lincoln zette zich naast zijn
vrouw, een barer vriendinnen en den kolonel Rathburn
in zijn loge neder. Een paar uren later werd de deur
achter hen door een onbekende geopend. De kolonel
stond op en vroegof de binnenkomende zich niet vergist
bad, want dat dit de loge van den president was. Daarop
verwijderde de ander zich snel, en bet gezelschap dacht niet
meer om hem. Deze verschijning was evenwel maar al te
opzettelijk, maar al te noodlottig geweest, liet was de wel
bekende tooncelspeler Wilkes Booth, die zich overtuigd had,
op welke plaats de president zaten die nu achter de weer-
gesloten deur zijn pistool gereedmaakteom zijn slachtoffer
te vellen. Oogenblikkelijk na zich te hebben verwijderd koerde
deze ellendeling terug en, eer iemand er op verdacht was,
schoot bij Lincoln een kogel achter in zijn hoofd. De edele
president liet geen woord, geen kreet hooren. Hij was ter
stond bewusteloos. Terwijl Rathburn op den moordenaar aan
viel greep deze een groot meswondde daarmee den kolonel
en sprong terstond daarop boven uit de loge op het tooneel.
Hij bleef daarbij met een spoor aan een vlag hangen, waarmee
