10
inmiddels niet slechts in het lezen; met hehulp van een stuk
krijt of houtskool leerde hij zich ook te schrijven, totdat hij
12 of 13 jaren oud was, toen hij nog eens in de gelegen
heid kwam om ter school te gaan. Hij bleef daar weer maar
eenige maandendoch bracht het in dien korten tijd zoo ver
in het rekenendat zijn meester hem daarvan niets meer
loeren konwant hij was vlug en had bovendien een stalen
geheugen. Een andere eigenaardigheid openbaarde hij nog
op de school. Hij was altoos de vredestichter onder zijn makkers.
De hevigste geschillen legde hij steeds bijenkon hot niet
anders, dan herstelde hij de orde met zijn sterke vuisten
want de arbeid had hem buitengewone spierkracht geschon-,
ken. De zucht tot verzoening en vrede is hem altoos bij
gebleven. Tot het uiterste deed zij hem in later dagen beproeven
don oorlog te voorkomen de jammeren van den krijg te
herstellen. Zoo als ik zeidezeer spoedig dwongen de
behoeften van het gezin Abraham weer de school te verlaten,
en zoo leidde hij dan tot zijn negentiende jaar onophoudelijk
het leven van een houthakker. Alleen in zijn snipperuren hield
hij zich bezig met lezen. De voornaamste boeken, die hij in
dien tijd laswaren de bijbelzijne ouders behoorden
tot de protestantsciie secle der Baptisten »de pelgrims
reis" van liunyan insgelijks een godsdienstig geschrift,
de fabelen van Aesopushet leven van Henry Clay en het
leven van Washingtontwee beroemde Americancn. Al
deze boeken maakten op hem een diepen indruk. Do snedigheid
van Aesopus' fabelen openbaarde zich later in do geestigheid
die zijn redeneeringen zoowel in den bijzonderen kring als
in hot openbaar kenmerkte. Het leven van den grooten
Washington den grondlegger der Americaansche Unie be
vorderde de eerlijkheid en de regtschapenheid van zijn
karakter. Omtrent dit boek is ons de volgende anecdote
van Abraham Lincoln bewaard. Hij had het geleend van
zekeren mr. Crawford maartoen hij op een morgen er naar
