It
genoten te bereiken. Niemand stelle zich voor, dat Lincoln
van den aanvang af, door gloeiende eerzucht verteerd,
zijn wenschen naar die verhevene plaats heeft uitgestrekt.
Neen, onze held ging eenvoudig het pad van eer en deugd
en dit voerde hem van zelf, door de achting zijner mede
burgers omhoog.
Abraham Lincoln, uit de krijgsdienst naar zijn winkel en
molen in New-Salem teruggekeerd hoorde vreemd opdat
zijn vrienden en bewonderaars er reeds over dachten om
hem tot lid te kiezen van de wetgevende vergadering van
Illinois. (Ik kan dit lichaam niet beter vergelijken dan bij
onze provinciale staten.) Hij woonde nog geen jaar in die
streek. Maar hij woonde er lang genoeg voor de onbevoor
oordeeldegoed-Americaansche ingezetenen, om naar hoofd
en hart op prijs gesteld te worden. Werkelijk koos zijn distrikt
hem dus tot zijn candidaat. Maar daarbuiten was Lincoln
nog niet genoeg hekend en hij werd dus niet tot lid der
vergadering benoemd. Dit was zijn eerste maar ook zijn
laatste nederlaag hij een soortgelijke verkiezing.
Intusschen was Lincoln er op bedacht zijn zaken uit te
breiden. Maar hij kon geen kapitaal genoeg vinden. Zoo nam
li j er dan het baantje van postmeester bij waar endaar hij
nog altoos tijd overhield, las en studeerde hij ijverig, ter
wijl hij getrouw uittreksels maakte van alles wat hij las
waardoor hij liet niet slechts beter onthield maar zich ook
in het stellen oefende. Waar hij vooral werk van maakte
was rechtsgeleerdheid. Als een proeve van zijn ondernemings
zucht kan dienen, dat hij zich kort daarna op het landmeten
toelegdewaarin hij zoo goed slaagdedat hij er veel werk
meê kreeg en ruim geld verdiende. Maar op den duur
beviel het vak hom niet en na een jaar scheidde hij er weer
meê uit.
Deze bijzonderheid is echt Americaansch. Slechts in een
Americaan kan het opkomen, bij zijne gewone betrekking
