15
liet oog te verliezen want iiet brugje kan eigenlijk van daar
veel beter overzien worden. Alzoo «Voorwaarts! Marsch!
Daar ginds komt do jongen reeds inet den proviand
Tegen zulke duchtige gronden van bunnen zoo overtuigend
welsprekenden aanvoerder wisten de beide anderen niets
in te brengenen zoo lagen de brave krijgslieden weldra
genoegelijk voor een landelijk militair-ontbijt bij elkander,
onder den schaduwrijken beukenboomterwijl de leerjongen
eenigo akkerslengte achterwaarts op een boom de op den
weg voortmarscherende kompagnie of elke andere troepen
beweging bespieden moest.
Zoo als wij reeds zeiden hadden de drie strijdbare mannen
zich regt op hun gemak op bet gras gelegerdwaarbij zij
het Duivelsbrugje den rug toekeerden, wat de heer sergeant
Victor Siegfried Laible volstrekt voor geen stra
tegische fout hield, dewijl, zoo als hij aangemerkt bad, de
vijand toch in lange nog niet in de nabijheid zijn kon en
liet daarom met bet betrekken van een post aan het Dui
velsbrugje alzoo nog tijd genoeg was, als zij met bot ontbijt
gereed waren. Ook boorde men van den weg, waarop de
hoofdkolonne zich bewoog, nog geen signaal. Mijnheer Laible
had zichin de overtuiging zijner zekerheidregt op zijn
gemak legen den stam van den beukenboom geleund en
verhaalde met al de deftigheid zijner welbespraaktheid van
een vroegere fameuse korps historie, waarbij het buitenge
woon fideel was toegegaan zóó fideeldat ten slotte de
bevelhebber de kompagnie of de kompagnie den bevelhebber
verloren haden sprak juist als zijn innigste overtuiging
uitdat bij niet twijfelde of de huidige dag zou op zijn
wijze niet minder schoon eindigen toen eensklaps een
naderenden hoefslag hoorbaar werden terwijl de drie ver
rast elkander aan- en omzagen galoppeerden reeds van den
nabijzijnden boschweg vier ublanen over het Duivelsbrugje
met gevelde lansen op hen toe. Ontsteld sprongen zij op en
wilden naar de in het gras liggende geweren grijpen, maar
