5
De wellen door die vergaderingen gemaakt en de besluiten,
daar genomen, vullen een geheel boekdeel en dragen niet
slechts de blijken van het streven der Maatschappij, om haren
loden de meeste geldelijke voordeelen te bezorgen, maar ook
van de zucht om verkregen rechten te doen eerbiedigen en
van de oprechte begeerte om het openhaar crediet in Europa
vast te stellen en in stand te houden. Een en ander moge
uit de volgende proeven blijken.
In geen llanse-stad mocht een koop worden gesloten
indien niet de kooper of verkooper lid van het verbond was.
Geen burger der Hanse inocht met een ander burger in
compagnie handelen, hem waren, behalve wijn, bier of
haring toezenden, noch hem iets crediteeren; overtreding
van dit verbod werd met geldboete gestraft.
In 1170 word bepaald, dat vreemde kooplieden in de
Ilanse-steden geen lakens hij de el, maar slechts bij geheele
halen mochten verknopenterwijl hun verblijf in eenige
Hanse-stad niet langer dan drie maanden mocht duren.
Hij, die goederen op crediet kocht, en vóór de betaling
op oneerlijke wijze van woonplaats veranderde, werd van
de maatschappij vervallen verklaard en verloor alle aanspraak
op vrijgeleide voor zijne goederen.
Alleen den schippers der Hanse was het geoorloofd, gra
nen door de Bell en de Sonl, en op de Elbe en de V/eser
te vervoeren; alle andere korenschepen werden met gestreng
heid geweerd. Geen schipper mocht zijn vaartuig overladen,
op verlies van de vrachten op straf van vergoeding, zoo
de lading mocht beschadigd worden. Na St. Maarten mocht
geen schip meer in zee steken, of voor het feest van St.
Pieter Stoel de haven van overwintering verlaten.
In 1430 werd voor elke zeestad der Hanse het aantal
schepen bepaald, dat zij mocht bezitten, ten einde ieder
zeker zou zijn, vracht te kunnen bekomen. En in 1441 was
de Ilanso Cromwell voor met de uitvaardiging eener Acle
van Navigatie, waarhij aan elk koopman, op ccne boete
