11
Olm den koning het dreigende gevnar voor te
houden. De adjudant ontvangt hem en deelt
hem mededat de koning op dit oogenblik het
te druk hadom hem te ontvangenhij moest
hem zijn boodschap maar mededeelen. De officier
beschrijft hem rondweg den dreigenden staat van
zaken en de adjudant antwoordt»wel zoo, men
roeptleve de opstandmaar men roept toch
ook, leve de koning!" Het spijt mij, u te
moeten zeggen," antwoordde de offider, »dat
men den laatsten uitroep nergens hoort,"
»o zooo zoovalt de adjudant hem in de.
redelaat den officier staan en begeeft zich in
het kabinet des konings. De officier blijft verbluft
alleen en hoort dat de adjudant tot den koning
zeide»Sire, alles gaat goed, men roept wel
is waarleve de opstandmaar men roept ook
leve de koning 1"
Op zulk een wijze werd de vijfenzeventigjarige
grijsaard nog in do laatste oogenblikken zijner
heerschappij bedrogendie zelf wel is waar zijn
volk, dat een waarachtig liberaal en constitutioneel
beheer van hem verwacht hadzeventien jaren
lang bedrogen had tot dat hij het met zijn zelf
vergoding, zijn burgerlijke eenvoudigheid, en zijn
bekrompenheid, zoo verschrikkelijk vervelend was
geworden zoo vervelend dat hij onuitstaanbaar
werd.
Koning Lodcwijk Philips wist zeer goed wat
hij wilde en wat hij deed. llij wilde zooveel
