DE BESTE DOGTOR.
De Triersche Keurvorst lag op 't slot
De »Landshut"ziek ter neder;
Ontvlood hij vaak zijn zorgen daar,
Daar viel hem 't lijden wreeder.
Een schaar van doctors baatte niet,
Hun kunst bleek ij del streven,
Zij meenden en bij dacht het zelf:
Hier was gevaar voor 't leven.
Wanhopend was hun receptuur,
Afwis'lend en vol grillen
Zoodat hij weldra leven moest
Van drankjes en van pillen:
Dat werd hem eindelijk te zwaar,
Hij sprak«moet ik toch sterven
«Zoo wil ik mij den laatsten tijd
«Niet vrucht'loos gansch bederven.
bij Berncastel aan de Moezel.
