J>
genootschap, waarvan hij spoedig het hoofd was.
Dat genootschap, getrouw aan de grondbegin
selen van 1789 en 1793, beschouwde de Repu
bliek als het hoogste ideaal, en stelde zich voor
geen middelen te sparen om tot zijn doel te ge
raken.
Men heeft Barbes verweten dat hij de Repu
bliek onmogelijk gemaakt heeft door zijne com
munistische denkbeelden. Zeker heeft hij daardoor
schade toegebracht aan de zaak der vrijheid
maar Barbès was geen gewoon communist. De
profeten en aanhangers van het gehate commu
nisme zijn geenszins van baatzucht vrij te pleiten,
en stellen hun stoffelijk belang op den voorgrond.
Bij Barbès liad juist het tegendeel plaats: hij was
bereid zijn vermogenja allesop te offeren aan
het algemeen: met open handen heeft hij zoowel
in Frankrijk als in den vreemde de ellende en de
armoede bestreden, en zijne hulpvaardigheid be
toond. Hij zeide eens: «Fourton is voor mij een
lief stuk grondwaar ik opgevoed ben en waar
aan zich mijne liefste en aangenaamste herinne
ringen hechten: het behoort volgens het bestaande
recht aan mijne familie, en wij zullen het zoo
lang behouden, totdat wij het aan de menschelijke
maatschappij niet afstaan maar teruggeven."
Barbès was communist, in zooverre er sprake
was van opofferen en geven, maar geenszins van
nemen. Hij was een idealist in de edelste betee-
kenis van het woord, en nooit heeft hij rekenschap
gehouden met de werkelijke levenstoestanden hij
stelde zich daarover heen; hij zag de wereld, niet
zooals zij is, maar zooals zij zijn moest. Dat was
zijn gebrek, zijn misdaad, of liever, zoo men wil,
zijn deugd.
In Mei 1839 toen niemand in Parijs aan een
revolutie dacht, toen in het maatschappelijk ver-
