18
als een billijke straf der Voorzienigheid, dat hij
zijne lauweren hier, voor deze kleine sterkte, en
nog wel door een vrouw verliezen moet."
Wesseleny bpproefde nog eens het woord
te nemen, maar Maria brak het gesprek af.
Toen haalde hij een verzegeld papier uit zijn
kleed en overhandigde het Maria.
»Wat bevat het?" vraagde zij haastig.
»'t Is het ultimatum van mijn veldheer," ant
woordde Wesseleny; »hij verzoekt u het in
overweging te nemen en zoo spoedig mogelijk te
beantwoorden."
Daarmee nam hij afscheid, steeg te paard en
keerde naar zijn legerplaats terug.
Maria S zet si gevoelde dat de inhoud van
het schrijven alleen voor haar bestemd was; zij
opende het daarom eerst, toen zij zich in haar
slaapvertrek bevond. Het blad beefde in haar
handtoen zij het ontvouwde en las
»Een zeldzaam noodlot dwingt mij u te be
strijden, u, die ik met geheel mijn hart vereer,
bemin, vergood. Mijn vurigste wensch is, u, de
koningin der vrouwen, voor mijn vaderland, voor
mijn rechtvaardige zaak en voor mijzelven te
winnen. Ik bied u alles wat ik bezit, mijn hart en
mijn hand aan. Bericht mij spoedig, of gij mij
niet te onwaardig vindt, u te bezitten. Uw trouwe
dienaar s Frans Wesseleny."
Maria was een oogenblik stom van verrassing,
een plotseling genomen besluit was op haar gelaat
te lezen, zij zette zich neder om Wesseleny 's
schrijven te beantwoorden.
Nauwelijks was er een uur verstreken of een
vertrouwd persoon bracht den keizerlijken veldheer
het besluit. Wesseleny opende haastig en met
een hartstochtelijke liefde Maria's brief.
»Mijn edele vijand en beminde! Wilt gij een
