21)
man Ben ja in zijn tent komen, liet hem Ma
ria's brief lezen, en verklaarde hem, na eenige
oogenblikken geaarzeld te hebben, dat hij besloten
was, aan de uitdaging van de burchtvrouw te voldoen.
Te vergeefs bezwoer hem Ben ja zich niet in
de handen dezer vrouw te wagendie hij uit
fanatisme voor haar zaak en haar geloof tot iedere
daad van geweld in staat achtte; te vergeefs her
innerde hij den veldheer aan de plichten, welke
hij op zich genomen had. Wesseleny was de man
niet om een eenmaal opgevat voornemen op te geven.
«Alvorens ik verslagen, gehoond, uitgelachen
van Murany aftrek, wil ik liever eerst dit stoute
spel wagen," zeide hij, »wil ik in eens de schoonste
der vrouwen en de sterkste der burchten veroveren
of mijn hoofd verliezen!"
Hij gaf hierop, voor een mogelijke mislukking,
in het geheim het kommando aan Ben ja over
en stelde de noodige orde op zijne zaken. Toen hij
overtuigd was dat alles geregeld was, en de voor
posten de noodige waakzaamheid in acht namen,
nam hij van B e n j a een kort maar hartelijk afscheid.
Met den eersten slag van middernacht zette hij
zijn voet op den touwladder en steeg dapper en
snel naar boven. Boven gekomen opende hij het
venster en klom naar binnen.
Hij bevond zich in een klein vertrek, dat door een
roodelantaarn,die een twijfelachtig' licht verspreidde,
verlicht werd. Een oogenblik was alles stil, daarop
vielen van all e kanten vermomde personen op hem aan
«Verraad!" schreeuwde hij maar reeds was hij
van achteren aangegrepen, en hoe dapper hij zich
ook verweerde, op den grond geworpen, en in een
oogenblik had men hem zwaard en dolk ontwrongen.
«Ellendige schurkenschreeuwde Wesseleny
van woede.
«Geen woord meer," gebood een man, die
