2S
W e s s e 1 e n y deed een kort gebedtoen liet
hij zich blinddoekenen knielde.
»Nog eens wilt gij tot Rakoczy over
gaan of sterven?"
«Sterven," riep Wesseleny, en legde zijn
hoofd op het blok.
Op het oogeriblik, dat hij den doodslag van
den beul verwachtte, sloeg zich een zachte
vrouwenarm om zijn hals en een welbekende
lieve stem riep: «Leven zult gij, trouwe, held
haftige man, voor uw vaderland en ook voor mij
Wesseleny trok den blinddoek af: voor hem
stond Maria in bovenaardsche schoonheid, niet
meer de amazone met helm en harnas, maar als
een bruid getooid in een wit, met vorstelijk hermelijn
rijk afgezet, zijden kleed, de blonde vlechten met
een schitterenden diadeem versierd.
«Maria, beminde!" stameldede overgelukkige, als
'tware van den dood tot het volmaaktste, heerlijkste
leven ontwaakt.
«Uw.echtgenoot We s s e 1 e ny," fluisterde zij, «die
immer u alleen bemind heeft, u alleen, en u thans,
nu zij vrij over zich beschikken kan, alles geeft, wat
haar behoort, harten hand en dezen trotschen burcht."
«Hoe verdien ik dat?" zeide Wesseleny «ik de
overwonnene, gij de moedige, schooneoverwinnares?"
«Neengij hebt mij overwonnenantwoordde
Maria, hem vurig omhelzende. «De zaak, waar
voor een man van uwe waarde bereid is zijn vrijheid,
zijn levenja zijn liefde op te offeren, moet de recht
vaardige zijnIk ben voor eeuwig de uwe!"
Nog moest men voorzichtig zijn, daar behalve de
soldaten van Maria ook nogtroepen van Rakoczy,
onder bevel van haar zwager Kasp ar Illeshasi in
de vesting waren: maar de list der vrouw zegepraal
de ook hier.
De Vauis van Murany had als een echte Circe een
