8
lieerscht te wordendie mij eindelijk geheel en al
tot haar slaaf maakte. Ik gehoorzaamde haar op
een woord, op een wenk, als een goed afgerichte
■valktot dat zij mij afvallig van mijn geloof en
van mijn wettigen vorst trachtte te maken. Daar
tegen verzette ik mij. Het was een moeilijkepijn
lijke str;:d, maar de plicht zegevierde over mijn
zwakheid; ik scheurde mij los ert vlood henen.
Kort daarop reikte Maria haar hand aan Ste-
phan Bethlen. Zoo spoedig vergat zij, die ik
als een heilige aangebedenvoor wie ik, als een
slaaf voor zijne meesteres, gesidderd had, mij,
in de armen van een andervan een grijsaard.
Zou ik die vrouw niet haten, niet verachten!"
«Neen, Wesseleny, gij dwaalt en doet Maria
onrecht!" antwoordde de generaal. «Ik ben over
dit huwelijk beter ingelicht, zoo als ik zie dan gij
en ik wil den blinddoek wegnemen die uw blik
belemmert. Maria bleef u met een onkreuk
bare trouw toegedaanook toennadat gij
zonder afscheid te nemen, bij nacht als een mis
dadiger uit Kaschau ontvloden waartzij wei
gerde met een ongelooflijke standvastigheid
Bet hl en's vrouw te worden. Om haar trotsch te
breken, liet haar Ge org S zet si in den kerker
werpen. VergeefsToen voerde men haar op een
dag naar het sterfbed van baar vader, zij
vernam tevensdat gij haar verlaten hadt
en toen kon zij niet langer de beden van den
stervende weerstaanen volgde Bethlen naar
het altaar."
«Is dat waar?" riep Wesseleny.
«Ik zeg het u."
«En gij zijt overtuigd
«Volkomen," antwoordde de generaal. «Na
een korte, kinderlooze echt werd zij weduwe en
keerde in den burcht van hare stamvaders terug,
