16
half verwijtend aan, »maar.vroeg hij, »hoe
kwaamt ge eigenlijk aan die vermomming?"
»Mijne stiefmoeder zeide altijd dat meisjes nergens
goed voor zijn en langzamerhand begon ik te ge-
looven dat zij gelijk had en daarom was het eerste
wat ik deed, toen ik een beetje geld had, om een
jongenspak te koopen, evenals Fortunio in het
sprookje. En de wereld nam mij aan voor een
jongen en men reikte mij de hand en wees mij
niet af, zooals misschien gebeurd zou zijn als men
geweten had dat ik een meisje was."
»Uwe vergelijking met Fortunio gaat niet op.
Gij zijt beter dan Fortunio. Alleen uw vrees
voor mij verried uw geheim."
«Maar ik stond ook eerst duizend angsten uit
voor mijzelve," verzekerde Frederika oprecht.
De Msestro lachte. «Voortaan zal ik voor u
vechten," zeide hij, «of liever wij strijden samen
doch het strijdperk zal het orkest en de strijkstok
ons gemeenschappelijk wapen ziju."
En zoo geschiedde het ookFrederika en
Albert, die zoovele lange jaren van elkander
gescheiden waren geweest, werden spoedig ver-
eenigd en toen deed het jonge echtpaar een kunst
reis en oogstte niets dan lauweren, overal waar
zij zich samen deden hooren. Zij leefden lang en
gelukkig, want de liefde, die zij als kinderen
voor elkander hadden opgevatverflauwde nooit.
