4
■was het een punt van gezamenlijk overleg, hoe
ze de hun opgedragen commissies zouden vol
voeren, als bakker of slager weigerden verder
iets te geven zonder betaling. Zij vonden veel
troost in elkanders bijzijn en hadden geheel den
zelfden smaakzij hielden beiden veel van ver
tellingen te lezen, van zingen en muziek, van
hard loopen en bloemen plukken. Ook dachten
zij geheel eenstemmig over de huiselijke omstan
digheden.
Het zou aandoenlijk geweest zijn om aan te
hooren hoe die knaap van nauwelijks twaalf jaar
oud, geheel met zijn jeugdig vriendinnetje in
stemde, dat er geen akeliger plekje op de ge-
heele wereld moest zijn dan hun thuis was. Weg-
loopen dat was het groote ideaal dat hun beiden
steeds voor den geest zweefde, maar terwijl hij
Albert het plan meer en meer tot rijpheid kwam,
begon Frederika er hoe langer hoe meer do be
zwaren van in te zien. «Vader kan mij niet
missen," zeide zij en waar was het, dat die
vader veel van zijn dochtertje hield en gaarne
door haar geholpen werden haar liefkoosde en
mooi voor haar op de viool speelde, als hij niet
al te dronken wasmaar helaas 1 dat gebeurde
niet zoo heel dikwijls.
«Wij moesten toch maar wegloopen," stelde eens
weer Albert voor onder den indruk van akelige
huiselijke tooneelon.
«Neenvader is toch zoo goed," zeide Frederika
zuchtend.
«Maar ik kan wel alleen gaan en als ik weg
loop, kom ik natuurlijk later hier terug en dan
gaan wij trouwen," verzekerde Albert.
«Dat spreekt," hernam het meisje, doch smeekte
hem om nog maar niet weg te loopen, zij zou hem zoo
missen. Toen zij echter 's avonds laat nog water
