'26
Noem ons een spraak die aan dat schoon
Dien ernst, die rondheid paart?...
Voorwaar, in buigzaamheid van toon
Spant zij, in ons gevoel, de kroon
Geen die haar evenaart
Zij eigent zich aan Nederland
Is onze hartetolk;
Wij voelen aan dat dierbaar pand
Ons eigen vrij bestaan verwant
Hier is »de taal het volk."
U lieve trouwe moederspraak
U wijdt ons hart zijn lied
En wieuit laag en flauw vermaak
In u zijn vaderland verzaak'
Is onze broeder niet.
Drossaart.
