»Gij weet het dus niet zeker?" bleef de dokter
vragen, en hoezeer uitroepingen van allerlei aard
hem gedurig stoorden in zijn onderzoek, hij hield
steeds voet bij stuk en kreeg eindelijk de beken
tenis dat niemand dan het kindermeisje uitlegging
zou kunnen geven.
Antje werd geroepen. De dokter keek haar strak
in de oogen en vroeg: waar heeft het kind jene
ver gedronken?"
»'t Was anijs," stamelde het meisje verschrikt.
»Wie gaf het haar?"
«Ik mag door den grond zinken.. begon zij,
plotseling begrijpende hoe ze zich versproken had
maar haar ondervrager beheerschte baar. «Geen leu
gens," beval hij, en vroeg: waar kreeg het dien anijs?"
»Nu, 't was haast niets, maar ze schreide zoo
hard en toen was ik vlak hij mijn huis, nu en daar
stond nog wat anijs in een glas moeder heeft
een kroegje en toen sopte ik daar haar beschuit
in en dat zoog zij uit en ze vond het zoo lekker,
maar zij heeft er niets van binnen gekregen, en
was eerst heel wel."
«Maar toen ze de deur uitkwam viel zé stellig
neer?" vroeg de dokter.
Antje knikte toestemmend. De dokter had voor
een ondeelbaar klein oogenblik het gevoel van
triomf, maar een blik op het gelaat der vrouw
was voldoende om hem te doen zeggen, dat hij
het lijkje nog eens wilde zien. liet zou hem toch
niet verwonderen, als er ook eene aandoening
van het hart
En werkelijk slaagde hij er in om iets te zeggen,
waaruit do omstanders de later dikwijls herhaalde
bewering trokken, dat het kind toch niet in het
leven had kunnen blijven. Dat vonden zij een heelen
troost voor de ouders en deze stemden toe, maar
in den grond der zaak hield de moeder zich altijd
3'
