7
»Wat?" riep Beethoventoen Umlauf hem mede
deeldedat de partij reeds aan Schroeder was opge
dragen, mademoiselle Schroeder, eene zeventienjarige en
mijn Leonore?! Weet ge dan niet, Umlauf dat men,
om zulk een rol op zich te kunnen nemengeleefd
geliefd, geleden moet hebben?
Daar komt niets van terecht? Dan moest mijne opera
liever in het geheel niet gegeven worden.
Hoe kan men een kind zulk eene verheven rol toever
trouwen De kapelmeester trok de schouders op en
toonde het kabinetschrijven. «Beste vriend," antwoordde
Umlauf, «elke tegenwerping is overbodig. Hier hebt ge
het Keizerlijk bevel zwart op wit; de opera moet dus
gegeven worden. Gij weet even goed als ikdat ons
eene betere Leonore op dit oogenblik niet ten dienste
staat; wij moeten alzoo zien, wat wij met mademoiselle
Schroeder doen kunnen, en ik hoop, dat hare moeder
Beethoven liep met de handen op den rug de kamer
op en neder. «Nu; wat mij betreft," sprak hij driftig,
«als het dan toch moet. Maar dat verzeker ik uUmlauf,
ik wil met de heele zaak niets te maken hebben. Ik ga
naar buiten hoewel het midden in den winter is en
komt ge mij soms vragen, mijne opera zelf te dirigeeren,
dan zijn we den langsten tijd vrienden geweest." De
kapelmeester zweeg, maar hij glimlachte.
Toen hij echter heen ging en weder aan de al te
jeugdige Leonore dacht, slaakte hij een zwaren zucht.
Wilhelmine wierp op dat oogenblik hare lokken naar
achteren en verliet het klavier. «Gij zijt niet tevreden
moederzei zeen leide hare hand op moeders arm
«ik zie aan uw gezicht, wat gij mij zeggen wilt."
»Nu?" Mevrouw Sophie Schroeder, die hare dochter,
terwijl deze bij het klavier haar rol inzag, vooral om
trent het spel in de kerker-scer.en verscheidene raad
gevingen medegedeeld had, staarde haar nu in de schit
terende oogen. «Nu mijn kind
«Ik kan alleen de eerste acte meester worden. Om
