12
IIoiul op, houd op!" riep hij »wie van ons was nu
getroiïen
Als Milder aan deze plaats kwam. rezen ieders haren
te berge, het drong tot in merg en been. Mijne arme,
arme opera!
Mademoiselle Schroeder. hebt ge dan, behalve uwe
tonen, volstrekt niets anders in uwen boezem Tödt erst
sein Weib daar moet alles in u bruisen, branden,
uwe oogen moeten bliksemenNiet alleen zingen, ook
spelen, jammeren, woeden, razen 1"
«Maar, beste Beethoven," waagde Umlauf aan te
merken, »gij zijt. ook veel te opgewonden. Ik zei u
immers dadelijk, dat we geen keus hadden. Wat moet
er morgenavond van worden, als
«Mijn arm kindroept op dit oogenblik mevrouw
Schroeder en vliegt het tooneel op.
«Water!" schreeuwt Rocco.
Florestan vangt de bewustelooze in zijn armen op.
Een zacht gemor gaat onder de aanwezigen op.
Umlauf grijpt moed. Hij loopt haastig op den meester
toe en zegt, luid genoeg dat allen het hooren:
«Beethoven, zoo gaat het niet. Dit is het pijnlijkste
oogenblik van mijn leven, omdat ik u verklaren moet,
dat het onmogelijk is, u morgen de leiding uwer opera
toe te vertrouwen. Orchest en zangers zijn van hun stuk
gebracht, gij ziethoe het met Schroeder gesteld is
en
«Volstrekt niet noodig," antwoordt hem Beethoven
met schamperen lach, terwijl hij zich stevig in zijnen
mantel wikkelt en den kraag opslaat, «ik had in't minst
geen plan morgen te komen, 'k heb er nu al genoeg van,
meer dan genoeg, ik kan zulk geknoei niet aanzien, en
't spijt me om de Keizerindat zij het volstrekt zien
wil'. Goeden avond."
Met gejaagde schreden verlaat hij het orchest. Men
omringt Umlauf en schudt hem onder dankbetuigingen
de hand. Zoodra Wilhelmine de oogen weer opslaat
