9
zooveel voor ons te genieten," sprak de voorste, kalm
haar weg vervolgende en de anderen wenkende om mede
te gaan.
Allen volgden slechts eene bleef dralend herhalen
»een bloem, een zonnestraal
»Om mijn weg een klein weinigje op te luisteren,"
herhaalde Elsa, nauwelijks hoorbaar.
Het jonge meisje dacht even na, haalde toen eenig
geld te voorschijn, drukte het Elsa in de hand en
vlood hare gezellinnen na.
Half verbluft bleef Elsa staan, en reeds hadden de
bedienden den weg weer afgesloten toen zij daar nog
onbeweeglijk stond met het geld op hare hand.
«Een aalmoes!" riep zij teleurgesteld uit en wierp
het geld weg.
«Zottin!" prevelde een der bedienden, raapte alles
op en stak het in zijn zak.
»Dat is bruikbaarder dan bloemen en zonnestralen,"
merkte hij lachend aan, op zijne zakken kloppende en
tegen zijn kameraad eenige ongepaste aardigheden makende
over Elsa, die nog steeds besluiteloos stond. Zij lette
er niet op, zij dacht hoe heerlijk het zou zijn, als ook
zij een gouden sleuteltje had en het tafereeldat zich
even voor hare oogen ontvouwd hadscheen nogmaals
in alle duidelijkheid voor hare oogen te komen.
«Ja, ja, zij behoeft stellig niet als wij te werken voor
den kost," zeide de een tegen den ander.
«Werken voor den kost," herhaalde Elsa, half
werktuiglijk, 't Was een klank, dien ze haar geheele
leven lang gehoord had, en zichzelve beschuldigend, dat
ze al zooveel tijd had verzuimd, besloot zij voort te
maken, maar met tranen in de oogen en met tranen
in het hart nam zij afscheid van den kleinen graf
heuvel. Toen begon zij moedig den tocht naar huis.
«Houd God voor oogen en denk aan oris."
Dat probeerde Elsa te doen onder het voort-
wandelen. «God is een Vader der weezen," had zij
