13
vijftig of zestig jaren. Sommige menschen worden zoo
heel oud.
«En zullen al die lange jaren nooit eens opgeluisterd
worden door bloemen en zonnestralen
Wie deed die vraag? El sa wist het wel. Zij kende
die stem, al had ze dat geluid maar eens gehoord. Het
had haar eens als muziek in de ooren geklonken, toen
hij met zoo vriendelijke zorg hare schreden leidde, en
luide sprak thans in haar hart de wensch om die klan
ken nog eens te mogen opvangen.
Haar verlangen werd bevredigd. Die stem deed zich
weer en deed zich nog dikwijls hooren, hij sprak nu
eens tot haar hart, dan tot haar verstand. Hare ouders
werden in de eerste plaats zeer geprezen, hunne grond
stellingen bewonderd, «maar waarom moest hun voor
beeld, hun raad in alles gevolgd worden?" Zij waren
niet jong en oude menschen kunnen niet oordeelen over
de behoeften van een jong meisjeshart. Daarbijde
tijden veranderen. Waarom zou het noodig zijn om zich-
zelve alle genot te ontzeggen? Onbekend maakt on
bemind. Waarom zou Elsa nooit meer een blik slaan
in die wereld, die ze eens in de verte had gezien De
jonge man vertelde haar dagelijks van alles wat er in
die wereld voorviel, en wist op zoo velerlei wijzen hare
nieuwsgierigheid te prikkelen en hare belangstelling op
te wekkendat ze eindelijk niet meer bestand was
tegen den lust om haar werk op zij te schuiven en hem
te volgen naar dat, wat zij het tooverland noemde.
«Ge hebt gelijk," sprak hij, «het is een tooverland, en
wie recht genieten wil, moet even met een tooverstaf
worden aangeraakt. Laten we even aanrijden bij mijne
petemoei."
En op een wenk van hem stond er een rijtuig met
trappelende paarden voor Els a's kleine woning. Zij
stapte er in, maar eenige oogenblikken later werd het
portier alweer geopend. «Hier woont de toovergodin
zeide de jonge man lachenden werkelijk 1 zij wrocht
