29
Eduarddiens goede, natuurlijke aanleg beloonde de zorg,
die de brave notaris aan zijne ontwikkeling besteedde;
ook smaakte de oude beer veel genoegen door den
ijver en de vlijt, waarmee zijn beschermeling na verloop
van jaren zijn bestemming bereikte.
Tenzelfden tijde van het hierboven verhaalde, stierf
in een dorpje eenige mijlen van Londen verwijderd
Catharina Forsyth, de nagelaten weduw van een lieder
lijken door drank ten gronde gerichten daglooner, den
voormaligen bezitter van het boeren-erf Forsyth.
De overledene had na den dood van haar man voor
zichzelve en haar kind, een meisje, Ellen genaamd,
door boodschappen doen en landwerk, een kommerlijk
bestaan gevonden. Ellen was slechts zestien jaar oud
toen hare moeder stierf en zelfs in hare armoedige klee
ding eene uitstekende schoonheid. Dit aangenaam ge
schenk der natuur was echter ook alles wat het jonge
meisje op de wijde wereld bezat. Een kind der bitterste
armoedewas zij bij den dood harer verzorgster den
honger prijs gegeven en buiten staat zich tegen dezen
vijand te wapenen want niettegenstaande hare zestien
jarenwaren hare krachten niet toereikend om op het
land een dienst te vinden, waardoor zij in haar onder
houd zou kunnen voorzien. Haar jeugd de onkunde
waarin zij was opgegroeidzoowel als haar teere en
zwakke lichaamsbouwmaakten haar voor landwerk ten
eenenmale ongeschikt. Andere werkzaamheden bestonden
er voor haar niette dien tijde was er geen gelegen
heid op het platteland, zijn vermogens op een andere
wijs i t te spannen. Alleen de groote, volkrijke steden,
bieden met hun weelderig leven en verschillend streven,
daartoe ruimschoots gelegenheid. Zóó moest de hulpe-
looze wees wel ten laste der gemeente komen, en eenige
medelijdende lieden wilden voor haar onderhoud zorgen.
Hetzij dat Ellen uit een natuurlijk eergevoel zich
verzette van de openlijke weldadigheid af te hangen
hetzij zij een duister voorgevoel had van de mogelijkheid
