Tlit diepe duisternis.
DOOR
ELIZE POLKO.
Nacht is het in het rond,
Zon noch maan geen enkle lichtstraal
Beschijnt mijn pad!
Handel's Samson.
In 1794 had in de concertzaal van het paleis Buc
kingham te Londen een treffend tooneel plaats. Twee
duitsche kunstenaressen, beiden beroemd, maar ook beiden
even ongelukkig, ontmoetten elkander daar voor het eerst.
De eene was de grootste harmonikaspeelster van haar
tijd, Marianna Kirchgasznerde andere de gevierde
pianiste Therese Paradies.
De laatste was niet voor het eerst te Londen de
Engelsche aristocratie had haar reeds vroeger met de
zelfde medelijdende bewondering vereerd, welke haar in
hare geboortestad Weenen ten deel viel medelijdend,
want Therese Paradies was sedert haar derde
jaar blind.
De muziek werd een lichtstraal voor dit rijkbegaafde
wezen. Reeds vroegtijdig ontwikkelde zich hare heerlijke
stem. Aldra wekte ook haar pianospel de algemeene
bewondering, terwijl zij nog op jeugdigen leeftijd veel
bedrevenheid betoonde in de compositie.
