14 tijd, dat ge u niet meer in het openbaar durft ver- toonen. Het is een waar schandaal. Zelfs de spreeuwen op het dak weten, dat uw neus hare verandering aan den wijnberg te danken heeft. Ik moet bekennen, dit lesje is juist toepasselijk." Hoe gewaagd het ook scheen, juist nu 7.ulk eeno hoetpredicatie te houden, de heer Mandel had geen goed geweten, en wanneer zijne zuster op dit thema kwam, dan ging hij maar 't liefst uit den weg. Wel is waar was hij nooit recht beschonken, want hij kon veel verdragen, doch hij gevoeldedat het recht aan hare zijde was, en hoe min geneigd hij anders ook was, zich de wet te laten stellentoch zette Betsy zeer dikwijls door, dat menige flesch, door den dienaar boven gebracht, weder onontkurkt in den koelen kelder terug keerde. Wat dus dit punt betrof, was hij op Betsy's aanval geheel ongewapend, doch hij hield een verborgen wapen in voorraad. «Wat wildet ge nu vertellen?" vroeg Betsy. »Ik wilde u zeggen, dat gij naar eene andere partij bij uw schaakspel moet omzien, want zoodra deze Rud- decke (dat de duivel hem halezich weder in mijn huis waagt, gooi ik hem van de trap. Begrepen «Jawelmaar mijn hemelwat heeft hij dan uitge voerd?" vroeg Betsy verbaasd. Hij nam gisteren de vrijheid, om Ella's hand te vragen en daar ik hem een afwijzend antwoord gaf, heeft hij zich door dit ellendige briefje op mijnen neus gewroken. Doch laat mij maar begaan," voegde hij er bij, terwijl hij den brief in zijne portefeuille stak, »ik zou wel eens willen zien, of men dezen dommen, niets- waardigen knaap tot bankdirecteur kan maken." Of tante Betsy al betuigde, dat Ruddecke nooit tot zulk eene laffe wraakneming zou vervallende heer Mandel bleef doof voor hare woorden. Met ongewone gejaagdheid greep hij naar hoed en stok, en begaf zich

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedams Jaarboek | 1884 | | pagina 126