22
»Wie de wezenlijke schuldige iskan niemand beter
weten dan ik
Hij verbleekte, doch las verder
>:Want ik zelf heb het stille genoegen gesmaakt, de
bewuste karakteristieke advertenties uit de couranten te
snijdenen ze aan personen te zenden, op wie ze ge
heel van toepassing zijn
De dokter viel achterover in zijn stoel, en liet den
brief op den grond vallen.
»Mijn verstand staat me stil," riep hij, »of hebben
mijne oogen mij bedrogen
Hij nam den brief weer op.
»Neen, het staat werkelijk zwart op witdat zij dit
echter aan mij schrijft dat noem ik een geluk boven
alles!"
Hij las verder:
»Daar ik zulk een groot aantal dergelijke spotschriften
heb verzonden, weet ik me niet juist te herinneren, of
u, mijnheer, er al eens zulk een heeft ontvangen, dat
b. v. betrekking op uw baard had. Is dit wel het geval,
dan vraag ik u wel om vergeving
»Voor den duivel," riep de dokter, »die steek is ge
troffen 1"
Hij las verder
»De ontmaskering van mijne persoon heeft natuurlijk
het verlies van mijn goeden naam ten gevolge. Nu
deelde mijn oom mij uw vleiend en vereerend aanzoek
om mijne hand mede. In uwe hoedanigheid van geacht
arts der residentie, kunt ge in geen geval een zoo ge
brandmerkt meisje als mij ten altaar voeren, temeer,
daar ik bij dezen de openlijke bekentenis voeg, dat zelfs
Hymens band hoegenaamd geen verbeterenden invloed
op mijn boosaardig karakter kan teweeg brengen. In
dit bewustzijn geef ik u alzoo hierbij uw woord terug;
en teeken ik mij hoogachtend
Uwe Dw
ELLA MANDEL."
