28
Gij moet geen gewicht aan de woorden mijner zuster
hechten," hernam de hoer Mandel, terwijl hij den direc
teur uitgeleide deed, »immers, mijne nicht zou't nimmer
in den zin krijgen, hare tante te beleedigen, en ik ben
van meening, dat er ook wel andere lieden achter ge
komen zijn, dat zij snuift. Alzoo, mijnheer de directeur,
ik bid u, koester eene betere meening van mijne nicht,
want ik geloof stellig: zij is niet de schuldige!'
»Eén ding wordt me in deze verwarring duidelijk,"
antwoordde de directeur lachend »de liefhebbende stort
zich moedig in de schuimende branding der openlijke
meening."
«Schoon en treffend gezegd," hernam de heer Mandel
vleiend, «wanneer ik niet reeds den
«Goeden morgen, mijnheer de dokter," viel hij zich
zeiven in de rede, «wees zoo goed, om in mijne kamer
te gaan: er is daar véél te doen."
Dokter Wilkans trad in hetzelfde oogenblik binnen,
dat tante Betsy weer tot zich zelve kwam.
«Ondankbare verraderes," waren de eerste woorden,
die zij tot Ella richtte.
«Neen tante, gij dwaalt, de verrader staat daar,"
sprak Ella, en wees met een triumpheefenden blik naai
den dokter. «Tante, mijnheer de dokter weet niet alleen,
dat gij somwijlen een pakje snuif ontvangt, doch hij
maakt er zelfs aanspraak op de eerste ontdekker
er van te zijn. Toen gij ziek waart, vond hij op een
dag zulk een pakje, waarop het etiquette der firma Lots-
beck was gedrukt. Ik heb het u niet willen zeggen,
tante, omdat uw ziektetoestand dan misschien verergerd
zou zijn."
De dokter werd bleek van schrik en scheen als ver
stomd terwijl tante Betsy zich van schaamte niet wist
te bergen.
«Alzoo heeft deze Lotsbeek-advertentie u verraden,"
