38
mijn hart en mijn vermogen, wilt gij mijne vrouw
worden
Er ontstond eene kleine, pijnlijke pauze, terwijl de
wagens steeds, dof ratelend, voortrolden en het rosse
schijnsel der fakkels van buiten in de coupé viel. John
Milders had Lissie in het Engelsch aangesproken. De
meesten dor aanwezigenwaaronder vele Engelschen,
moesten zijne woorden hebben verstaanwant allen
waren opgestaan van hunne plaatsen, om met sprake-
looze verwondering te staren naar den zonderlingen
vreemdelingen naar de jongedame, wie zijne toespraak gold.
Men hield den adem in, afwachtende de dingen, die
komen zouden.
Het tooneel evenwel had een even plotselinge en
zonderlinge ontknooping als begin.
Do jongedame rees snel overeindsloeg hare armen
om den heer, die voor haar stond, en fluisterde hem
met bevende stem in 't oor:
sik wil u duizend, neen, tienduizendmaal wil ik u
Eensklaps weergalmde het schellegerekte signaal
van de stoomfluithet daglicht drong in den wagen
door, en het tooneel van daareven was vergeten.
Alle reizigers drongen naar de portieren, om het ver
laten van den tunnel te zien.
De trein hield stil, en voor de mede-passagiers den
tijd hadden om om te zien naar de handelende personen
van het wonderlijke dramahadden dezen snel den
wagen verlaten.
Er was enkel nog voor een oogenblik een tipje van
den blauwen sluier der jongedame te zien, die reeds
aan den arm van den zonderlingen heer het bordes
bestegen had van de Alberga di San Gotardo.
Op het oogenblik, dat de trein zich weer in beweging
zette, verliet het jonge paar het hotel. Lissie wilde eerst
eens wandelen. Zij liep arm in arm met John vooruit,
terwijl papa Castor, den schijn aannemende, alsof hij
ijverig naar steentjes zocht, hen volgde.
