39
Het jongemeisje is boven de wolken van geluk.
»Gij hebt dus twee jaar lang aan mijnen eed ge
dacht vraagt zij, met verrukking naar John opziende.
»Van het oogenblik"zegt John»dat ge ^ewaagdet
van die tienduizend voet onder den grond, heb ik al
mijn hoop gesteld op de opening van dezen Sint-Gott-
hard-spoorweg"
sJe vertrouwde dus vast op mijn woord 7" »Ik
kende uw karakter en vertrouwde op uw woord, omdat
ik vast geloofde, dat ge mij enkel uit trots hebt afge
wezen, misschien omdat ik mij niet galant genoeg voor
deed. Dat kon, zoo dacht ik, u gekrenkt hebben, maar,
wijl ik zag en gevoelde, dat ge mij liefhadt, scheen het
mij niet mogelijk toe, dat ge eeuwig boos zoudt blijven.
In mijn vertrouwen werd ik niet weinig versterkt, toen
ik zag, dat gij alle vrijers afweest."
»En daarom liet je mij twee jaar lang met mijne
liefde alleen, om bedaard dit oogenblik aftewachten
Zij trok, dit zeggendehaar mondje in een alleraar
digste, prettige plooi
»Wat zou 't me gebaat hebben, eerder te zijn ge
komen?" vroeg John, lachend. »Je was te trotsch,
kindlief, om je woord te breken
En ziet eens, die twee jaar zijn niet verloren! Gij
hebt terwijl uw hartje leeren kennen, en ik heb met
mijne zaken nog een millioen dollars verdiend
Papa Castor, die zich weldra bij 't verliefde paartje
voegdeachtte het onnoodig, zijne voldoening over het
aldus tot stand gekomen engagement te verhelen.
Als Lissie 't goedvindt, zei' hij lachend,
zetten we nu ons pleizierreisje maar in elkanders ge
zelschap voort.
