ARME RIJKDOM.
In uw goutkantoren wassen
Atlas-appels, hoog en laeg,
En de tuimelende Taeg
Hutselt 'er zyn blonde plassen
Echter hoort men u van dorst
En verwoeden honger klagen,
Eriziehtons onzer dagen,
Tantals, die Godts gramschap torst.
Laet Peru ook 't uwaert waeien,
Koffert Indiö ter vlucht
Water kan geen waterzucht,
Gout geen' droogen goutdorst paeien.
Arme gierigaerts, hoe na
Zit gy by uw zilver warmer?
Door uw' rykdom wort gy armer,
Met uw schatten groeit uw scha:
Want die rinkelende banden
Houden u, met recht verfoeit,
Deerlyk op den hals geboeit:
Dit is 't goet dier waerde panden.
Ai, wort wyzer toch, en houdt
Eindlyk op van mynegraven,
Zyt niet langer ryke slaven.
Goude vryheit gaet voor gout.
Vreest gy dat de kerkhofkuilen
Zullen steigeren in prys,
Dat gy dus, bedaegt en grys,
Rust en lust om geit loopt ruilen
