10
zij hem buiten zijn weten een verzoek aan den koning
had laten brengen waarover de koningin vooral zeer
boos was.
Hoeveel levenslust zij nog altijd had en hoe kinderlijk
zij kon genieten, bewijst een verhaal dat zij doet. hoe
zij met hehulp der vrouw haar ledekant naar den muur
schoof, het op den zijkant zette en er eerst een bedde-
tafel toen een stoel op plaatste om zoodoende door
het hooge venster eenige koordedansers te zien die op
het slotplein hunne kunsten vertoonden.
»lk wistschrijft zij »dat zulke kunstenaars ge
woonlijk eerst aan 't einde hunner voorstelling de mooiste
kunsten vertoonen daarom liet ik de vrouw er eerst
opklimmen. Toen ik er opstond kon ik den koning en
de koningin vlak in het gezicht zien en het verwonderde
mij dat zij mij niet bemerkten de kunsten waren zeer
mooi, ik zag o. a. een man met een mand aan ieder
been, waarin twee jongetjes van 4 a 5 jaar zaten. Later
schoof ik het ledekant nog eens naar den muur om de
menschen in en uit de slotkerk te zien gaan."
Zij had r.u eene vrij goede oppasster, die haar een
spinnewiel bezorgde van den torenwachter in ruil voor
den wijn, dien zij 's middags kreeg. Men gaf haar een
h dven kroes wijn bij iederen maaltijd. Door deze vrouw
liet Leonora ook telkens van haar eten, dat zeer rijkelijk
wasaan de andere gevangenendie boven en naast
haar zaten brengen. Een van deze was tot het laatst
toe een trouwe vriend van haren man geweest. De reden
van zijne gevangenneming was eene correspondentie tus-
schen hem en Ulfeldt en zijne oudste dochter. Deze brie
ven waren door de regeering der Spaansche Nederlanden,
aan wie ze in handen vielen, aan den Deenschen gezant
bij het Fransche hof uitgeleverd. Te Hamburg werd de
gevangene, dr. Otto Sperling, gearresteerd het was een
oude man hij stierf na een achttienjarig verblijf in de
gevangenis, 80 jaren oud nog vóór de vrijlating van
Leonora Christine.
