20
Van een harer oppassters had zij wat boekbinden geleerd en
de uitgever meent met zekerheid te kunnen zeggen dat liet
handschrift door haar zelve gebonden is. Ver schijnt zij het
echter er niet in gebracht te hebben. In 1676 werd door
den slotvoogd iemand tot hulp genomen die allerliefst
voor haarwas en over wien zij altijd spreekt als den vriend,
door wien zij hare geschriften na haren dood aan hare
kinderen wil doen toekomen. Toen zij de gevangenis ver
liet, ging hij met haar en bleef bij haar tot zij overleed.
In dezen tijd gevoelde zij zich zeer zwak en hield zich
bezig met het vervaardigen van haar lijkgewaadhet was
grootendeels van garen geknoopt en met zijde gevoerd.
Op het hoofdkussen, dat zij met haar eigen prachtig haar
opgevuld had, borduurde zij op den eenen kant een rijmpje,
ongeveer van den volgenden inhoud
Hoe vele gedachten en zuchten zijn te zamen geknoopt
in dit bruidskussen
en op den anderen kant
Als mijn hoofd hier op mijn haar rust, dan zijn mijne
aardsche banden losgemaakt en is mijne ziel in vreugde.
De eene dag ging voorbij als de andere en Leonora
twijfelde er niet aan of zij zou in de gevangenis blijven
tot haren dood.
»Wij schreven 1683 en mijne bijna twintigjarige ge
vangenschap had het hart van mijne schoonzuster nog
niet vermurwd. Wat was de reden van hare vijandige
gevoelens jegens mij Ik weet het niet en zal het ook
wel nooit te weten komen. Mijn genadige koning liet
gedurig in de laatste jaren door zijne ministers aan de
koningin-weduwe verlof vragen om mij vrij te laten.
Haar antwoord was zeer hard met den titel van ver
raders en nog meer mooie namen wees ze hun de deur.
Al het goede dat de koning mij bewees en vooral de lieve
hartelijkheid der jonge koningin ergerde haar en zij was
er woedend om."
De gevangene begon nu druk aan een werk te schrij
ven, waarvan het eerste gedeelte in handschrift te Kopen-
