ZACHTHEID.
29
o Dan krimp ik weg van smarte
'k Hoor, gij schreit mij aan om brood
Ach in stilte zucht mijn harte
Arme jongen waart gij dood.
Vinde ik nergens dan erbarmen,
Nergens troost, in mijn verdriet
Trotsche menschen zijn dan de armen
Uw natuurgenooten niet?
Gun mij dan, gelijk uw honden,
Slechts de kruimpjes van uw disch
Wie nooit armoede ondervonden
Weten niet wat armoede is.
God moet ik dan eeuwig lijden
Eindigt nooit mijn bittre nood
Ach dan moet ik elk benijden
Die vóór mij reeds de oogen sloot.
(Naar Schubart.) A, C. Sciienk.
Schoonste deugd van sehoone zielen,
Liefste trek in 't lief gelaat 1
Mannentrots en hartstocht knielen
Waar ge uw vriendlijke oogen slaat.
Zachtheid is de kracht der zwakken,
Is haar schepter en haar zwaard,
't Bloempje, dat een zucht zou knakken,
Beeft en buigt en blijft gespaard
