24
gereed was. Hij zal de meest geliefde meubels bewaren,
op den zolder bij den dokter, en de rest verkoopen. Kom
ik dan later terug, dan kunnen wij alles wel weer koopen."
Ma zei niets, pa dacht zooveel te meer. Dat plotselinge
vertrek, die gejaagdheid bij Stoel, dat alles beviel haar
maar half. Zij wachtte zich echter wel, iets van haar
onrust te doen blijken en schijnbaar opgeruimd kwamen
allen thuis.
I)o twee maanden vóór do groote gebeurtenis gingen
kalm voorbij. Ma putte uit haar ondervinding endieharer
kennissen om Marie op haar gemak te brengen, en toen
de groote dag aanbrak, liep alles in de gewenschte orde
af. Een flinke zoon werd geboren, en moeder en kind
waren zeer wel. Dat bleef zoo, waardoor Marie al spoedig
het denkbeeld opperde, reisgelegenheid te zoeken voor
den terugkeer.
Pa was dat met haar eens, maar Ma maakte nogal
tegenwerpingen.
„Waarom zoudt gij zooveel haast maken. De laatste
berichten van Stoel waren zeer goed, opgeruimd zelfsvoor
hem behoeft gij u niet zoo te reppen!"
„En toeh doe ik het om hem, en om hem alleen. Het
stille leven bier bevalt mij best, en ik zou er niet tegen
hebben, hier te blijven. Maar Stoel hoeft ons kind nog
nooit gezien; ik mag nu niet langer toeven. Pa zal wel
alles voor mij in orde willen maken."
Ma begreep wel, dat aan dat plan niets te veranderen
zou zijn en toon pa den volgenden dag aan do voorbe
reidende maatregelen begon, had hij in zijn vrouw een
beste hulp.
Weder verliet Marie het stille dorpje; rondom het rijtuig
stond een groote menigte vrienden en kennissen, die haar
alles goeds toewenschte. Opgeruimd en blijde vertrok de
moeder met haar kind, waarop haar echtgenoot zeker niet
weinig trotsch zou zijn.
Is ooit iemand na een prettigen droom onaangenaam
gestemd geweest, als de werkelijkheid zoo geheel en al
verschilde met wat de droom gegeven had, zeker heeft
Marie die onaangename gewaarwording in veel sterker
mate ondervonden, toen zij in Iudië aan wal kwam. Haar
