21
gaan. Daar werd alweer op de deur getikt, en ditmaal
was er nog niet eens „binnen" geroepen, of op den drem
pel verscheen neen, maar nu wensch ik toch allen
jongens hier mettertijd, of terstond, zóo'n meisje toe, zoo
gezond en glunder niks geen nuf en daarbij zoo
snoeperig Je zoudt haar op de zacht roode wangen kussen,
en, zonder zich te bedenken, deed meneer dat dan ook, op
allebei, en hij mocht het doen, want hij was de papa van
dat snoeperige meisje. En daarom mocht dat meisje hem
ook een zoen teruggeven, en ze gaf er hem zelfs twee
terug, maar dat was op een ergje, zooals iedereen wel
begrijpt. - Arme man, of; rijke, gelukkige kerel! Wat
hing hem nu weer boven het hoofd Het was vandaag
op zijn beurs gemunt. Dat kon hij wel merken aan de
manier waarop hij gemokkeld werd. En tegen die manier
van mokkelen kou hij niet. Maar ik vraagwie kan er
tegen
Hij had zich vast voorgenomen, na zijn eerlijke maar
kostbare aangifte, en na het al eveneens kostelijke gesprek
met vrouwlief van daar pas, om zijn hart en zijn porte-
monnaie voorloopig tot geen prijs meer open te doen.
Zelfs dacht hij er al over, om voor „Nederlandsch Mettray"
en voor „Volksonderwijs" en voor nog 12 andere genoot
schappen, waarvan hij tot hiertoe lid was geweest, en om
ook maar voor het „Nut" te bedanken (want wat had je
toch eigenlijk aan die saaie lezingen, waar hij voor zich
nooit henenging?). Hij was dus al mooi op weg, om de
schade weer in te halen en om tevens de binnenkamer van
zijn gevoel behoorlijk op slot te doen. Maar daar komt
me nu dit jongste en mooiste van zijn mooie dochterkes
en drukt haar snoezig snuitje tusschen zijn grijze bakke
baarden, dat het slot ineens weer openspringt, en toen dat
slot er eerst maar af was, toen moest de portemonnaie
er ook aan, dat spreekt vanzelf!
