20 tot stand zien komenhij had gezien hoe beiden zwijgend daaronder hadden geleden. In zijn verbeelding overdreef hij den omvang van het kwaad tot ongehoorde mate en tusschenbeide kwam een stille voldoening in hem op, dat hij met het al of niet uitspreken van dat éene woord zooveel invloed had geoefend. Soms was het hem of alleen haat tegen zijn vader hem deed zwijgen. Die ruwe woorden, welke deze zijn lieve mama toevoegdedie tranen, welke hij haar deed stortende eenzaamheid, waarin zij leefde ja, hij haatte zijn vader' Eu daar hij in den waan ver keerde dat zijn vader zou terugkomen, als hij zijn zonde beleed, bleef hij zwijgen, steeds meer verbitterd tegen dien vader, die hem er toe noodzaakte. De geheele zaak had grooten invloed op zijn karakter; als kind reeds was hij ernstig en peinzend, en later op school en aan de academie haalde men hem steeds aan als een voorbeeld van oprechtheid, een man op wien men onvoorwaardelijk kon vertrouwen. Zijne leermeesters zoo wel als zijn kameraden prezen zijn ijver. En gravin Von Amerenberg, de moeder van Elsa, had hem als kind reeds liefgehad om die en nog zooveel andere goede eigen schappen, terwijl het haar weinig moeite had gekost om hare vcreering te doen overgaan op haar dochtertje. En nu was Elsa's ideaal op eenmaal en als door een bliksemstraal vernietigd. Hij gevoelde zelf dat iedere po ging om het te doen herrijzen, tot niets kon leiden, dat het nimmer meer tusschen hen zou worden als vroeger; hij begreep dat zulk een teleurstelling te sterk was voor haar jeugdig gemoed en daarom wilde hij zelfs niet trachten om zich door woorden te rechtvaardigen. Het waren droeve, pijnlijke dagen. Er was geen lachje meer te bekennen op het anders zoo vroolijke gelaat van Elsa; integendeel, af en toe ontdekte gravin Vidorsporen van heimelijke tranen, lloe was het mogelijk? En dat alles om een kinderstreek, waarover reeds een kwart eeuw was heengegaan. Het was om wanhopend onder te wor den, want zij zag, dat hare vurigste wcnschcn, haar hoop om deze twee kinderen eenmaal vereenigd te zien, op het punt stond om in rook te verdwijnen. Wanneer die ver loving nu niet tot stand kwam, zou het nooit gebeuren. Zij pijnigde hare hersenen met voortdurend over een

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedams Jaarboek | 1896 | | pagina 167