so Iniddel te denken om uit dezen neteligen toestand te ge raken. Graaf Alexander was afgetrokken en stil en vermeed zooveel mogelijk het gezelschap dor dames. Iedere blik uit Elsa's oogen, die nu met donkere kringen omgeven waren, was hem een schier ondraaglijk verwijt. Er moest een einde aan komen! Zijn verlof was een ware beproeving in deze omstandigheden. Onder voorwendsel dat hij nog voor dienstzaken in Berlijn moest zijn, bepaalde hij zijn vertrek tegen het eind van die week. Den avond vóór zijn vertrek zat het drietal in de kost baar en smaakvol gemeubelde eetzaal met elkander aan tafel. Opgewekt en onderhoudend was het gesprek niet! Integendeel, er heerschte de meest gedrukte stemming. De minst spraakzame, de meest afgetrokkene was gravin Vi- dor. Een zonderlingen indruk maakte het echter, dat er op haar lijn, blank gelaat, dat als het ware door een krans van zilver grijs haar was omgeven, een glimlach speelde een nauwelijks merkbare, geheimzinnige laeh, die niet scheen te willen wijken. En plotseling begonnen hare groote, ver standige oogen te stralenZij had een overwinning behaald, een overwinning op zich zelve! Kom, nu ook niet langer geaarzeld Kinderen, zeidc zij, en de glimlach toekende zich dui delijk af om haren mond; kinderen vergeeft mij, ik heb iets op het geweten Elsa en Alexander luisterden verbaasd toe, terwijl zij van weerskanten hun bost deden 0111 elkanders blik te ontwijken. De gravin ging voort. Een paar dagen geleden hebt gij gezegd, Alascha, dat gij het waart geweest, die den pion op het schaakbord had verzet. Maar dat is niet waar Ik had het zelf gedaan. Haar lief en gewoonlijk bleek gelaat was nu met een donkerrooden blos overtogen en met haar kleine, aristo cratische hand wenkte zij haren zoon 0111 haar niet in do rede te vallen, hoewel hij te verbaasd was dan dat hij er aan dacht een woord uit te brengen. Het valt me natuurlijk moeilijk deze bekentenis te doen het is en het blijft toch altijd een bedrog dat ik pleegde. Ja, ik heb uw vader dien avond bedrogen, Alascha. Ik kon het denkbeeld niet verdragen dat hij ook dat tweede spel van me zou winnen. Het was verkeerd,

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedams Jaarboek | 1896 | | pagina 168