Karateleraar Van Asten
wil graag „kiai5 5 horen
Spekulaasvarkenstijd
bij Maison van Wijk
Unieke
blues
Vrouwzijn
Ondermode om in te flaneren
HOLLE
PINKEL
Stad in debat
5Slaan leer je pas na jaren....'
Kerkgebouw onder loep
KREUGER
Wie is Prins Carolus I?
De avonturen
van
Hogebanweg
Carrousel
Zonnetje
Reputatie
Kiai
Geschuifel
door
Nanette Mertens
Allurelle:
onvoelbaar
Beenwarmers en
gebreide tenen
lets speciaals
met koffie
Kwark als
masker
Wat lust een
sieke graag?
door
Marten Toonder
WOtNSDAG 10 NOVEMBER 1976
- 46-517
Jan Kreuger ziet het
deze sombere dagen toch wel licht in.
Niet alleen wil ik u danken voor
opname in uw blad van het stukje over
de Hogen'banweg, want wat schertst
mijn verbazing! Nog geen 2 dagen na
de publikatie heb ik een brief in de bus
van de Burgemeester en Wethouders
van Schiedam, als antwoord op mijn
schrijven van precies zeven maanden
geleden.
Ik weet niet wat u hiervan denkt, maar
ik acht toeval toch wel uitgesloten.
Enfin, belangrijker is wat de burge
meester mij te vertellen heeft, cfaarom
hierbij een kopie van mijn schrijven als
bijlage. Hij en de wethouders vinden
dus dat er geen problemen zijn, en dat
er dan ook geen verandering in de si-
tuatie zal komen.
Vraag ik me af, als het bedreigen met
een pistool geen probleem is (of voort-
spruit uit een probleem) wat is dan wel
een probleem? Nogmaals, waarom
Rotterdam wel en Schiedam niet, of
zou het doodgewoon eigenwijsheid
zijn: zoiets van: wat Rotterdam wel of
niet doet, daar hebben wij maling aan.
Is het ook geen probleem, dat er
dagelijks wel iets gebeurt op de hoeken
van de Hogebanweg (Schiedam-zijde),
want zitten er niet twee auto's op
elkaar (of bijna), dan zijn er wel
(brom)-fietsers of vooral kinderen bij
betrokken, als we weer eens gegier van
remmen horen. En, het wordt afge-
zaagd, maar het is zo, aarrde overzijde
in Rotterdam is er echt nooit iets der-
gelijks aan de hand.
Schiedam, H.H. Weber
P.S. Het lijkt wel of Rotterdam in
plaats van Schiedam mij gehoord
heeft want waar de Lorentzlaan
overgaat in de Franselaan zijn twee
identieke kruispunten, e?n in
Schiedam en een aan de Rotterdamse
zijde. En welke stad, denkt U, plaatst
deze week een vluchtheuvel die de
voetgangers veilig laat oversteken? U
mag raden, of nee, laat maar, U wist
het immers al.
De brief van B. en W. aan de heer
Weber luidt als volgt: ,,Naar aan-
leiding van Uw brief betreffende de
verkeerssituatie in het grensgebied
Rotterdam-Schiedam delen wij U
mede, dat de situatie op de Hogenban-
weg alhier met tweerichtingsverkeer
niet zodanige problemen oproept,
dat hierin verandering moet worden
aangebracht. Tot invoering van een-
richtingsverkeer zal dan ook niet
worden overgegaan.
Of ergens in woonstraten verkeers-
drempels moeten worden aange
bracht wordt overwogen zodra her-
inrichtingsplannen voor deze straten
aan de orde komen (red.)
Nu de premiere van de musical Car
rousel heeft plaatsgehad, wil ik graag
iets rechtzetten. Het veelvuldig
noemen van de show „Even goeie
maatjes" in alle reklames van de latere
musicals gaat mij te ver: vooral als
daarbij de heren Bezooyen en Ver-
kade genoemd worden als de grote
mannen achter die show. Betreffende
hun aandeel in de show "Even goeie
maatjes" kan alleen gezegd worden,
dat dit duo de teksten geschreven
heeft voor slechts twee van de zeven-
tien programma-onderdelen. Ter her-
innering: de show „Even goeie maat
jes" is gepresenteerd door Walter van
Ginniken naar een idee van Ies
Hoogland aangevuld en uitgewerkt
door Josephine Soer, Jan Houdijk,
Chris Bezooijen, Eduard Verkade,
Joop Vos, Dick Borst, Ies Hoogland,
Maria Judels, Aggi de Ligt, Jan Wolf-
fers, Janca Verhoeff, Jan van der
Zwan, Joop van Dorp, Cee Romers.
Vlaardingen, Callenburg
In uw blad no. 4 d.d. 27 oktober staat
tot ons groot genoegen een stukje ge
schreven over het wijnfeest in „boer-
derij Landvreugd" van 23 oktober jl.
Waarschijnlijk is abusievelijk door u
de verkeerde naam overgenomen voor
de afdeling festiviteiten. De afdeling
door u vermeld onder de naam ,,Breng
eens een zonnetje" is een afdeling van
de Wijkvereniging die zich alleen bezig
houdt met het bezoeken van alleen-
staanden, zieken en bejaarden, hetgeen
verwezenlijkt kan worden door een lo-
pende centenaktie die verzorgd wordt
door mevrouw de Jager, Henriette Bos-
mannplein 125, Groenoord. Op zich
natuurlijk wel het vermelden waard,
maar voor de goede gang van zaken
zagen wij graag een rektifikatie in uw
blad, daar alle feestelijke bijeenkom-
sten, zoals wijnfeest, kerstbal, nieuw-
jaarsbal, karnaval, soosavonden en dis-
coteek voor de jeugd worden verzorgd
door afdeling Societeit van Wijkvereni
ging Groenoord.
Schiedam, mevr. R. Immerzeel
Sorry (red.)
SCHIEDAM - In doodse stilte luisteren de leerlingen van karateleraar Jan van
Asten naar de laatste instrukties. „Gezichten die kant op!" roept Jan, „Daar is
de vlag, de Japanse vlag. De volgende oefening is het maagspieren spannen, aha,
de maagspieren spannen! Ga liggen met gespannen maagspieren."
Iedereen strekt zich uit op de harde
vloer. En met ontspannen huppelpasjes
loopt Jan van Asten over ieders maag.
Zo gaat het elke dinsdagavond in de
gymnastiekzaal van de rijksscholen-
gemeenschap Schravelant, waar de
liefhebbers zich kunnen bekwamen in
de edele kunst van het karate.
Het is een keiharde sport. „De eerste
eis is zelfbeheersing, mediteren", legt
Jan van Asten uit. „Ik doe al vanaf
mijn zevende jaar aan sport. Ik vind
konditietraining belangrijk. Lopen
naar Hoek van Holland en zo. Dat
hebben mijn broers ook gedaan. En
karate is prachtig. Dat moet je zuiver
zien als sport. Jongens die er echt bij
komen om iemand neer te slaan, die
zijn er twee weken op en dan gaan ze
weg, want dat leer je pas na jaren. En
het beste is, dat je niet rookt en niet
drinkt".
In karatekringen heeft derde dan-
drager Jan van Asten - net als bij judo
zijn er kleurige banden die die rang
aangeven en derde dan is het hoogst -
in karatekringen dus heeft Jan een be-
hoorlijke reputatie. Zijn plakboek be-
vat een te Rotterdam gewonnen
gouden medialle en zelfs in Engeland
heeft Jan gedemonstreerd.
Dan slaat hij met hoofd en blote vuist
aan de lopende band blokken hout.
kon doen aan een konsumptie.
„Wij trainen", gaat Jan verder, „het
liefst op een harde vloer en ik zoek
nou al jaren naar een ruimte, zeg maar
100 ml Daar moeten toch vijftig man
in kunnen. Zeg, ik heb nog bekers ge
wonnen ook en ik train Rottterdamse
agenten, de meesten uit het Noorden.
Dat is eventueel voor lastige knapen".
Na de wandeling over idem zoveel
magen komt de volgende oefening:
liggen met het hoofd en de hielen een
stukje van de vloer. Een minuut lang.
„Als ik zie, dat je voeten maar even de
grond raken, nou dan kan je iachen",
edereen zucht en steunt. Hoofden en
/oeten zoeken steun. „Nog een mi-
luut" beveelt Jan genadeloos.
De Turkse assistent van Van Asten,
Semsei (leraar) Ozel.
tegels en stukken ijs kapot. Grootste
wapenfeit tot nog toe: het openen van
een Breda's cafe. Jan trapte een veer-
tien mm dikke spaanplaat in en was
vervolgens de eerste die zich te goed
'as na een fikse konditietraining
>egint het eigenlijke karatewerk. Jan
>rult een reeks bevelen in het Japans,
edereen weet nu, wat de volgorde der
toudingen zijn zal. „Nu!" roept Jan.
in hij begint, „Ich". Vuistslag van
;dereen in de lucht. ,,Kiai" wordt er
eloeid. „Ni!" ,,Kiai", „San", ,,Kiai",
.Shi", „Kiai".."
„Jan telt in het Japans", verklaart
assistent Ed Kalkman, „En „Kiai",
dat is de aanvalskreet. Het is de kreet
van een kat die aanvalt. Daar schrik je
je tegenstanders mee af. Een moment
doet is zijn ogen dicht en dan sla jij toe
...baf".
Inmiddels heeft Jan de oefeningen
onderbroken. Het „Kiai" is afgezwakt.
„Waardeloos, ik wil „Kiai" horen,
heren. Het is hier geen....eh geen ten-
nisveld. Het is hier Japan en ik ben de
SCHIEDAM - Weinig stadgenoten hebben de tijd van de varkensmarkt nog
meegemaakt. Dat was zo aan het begin van deze eeuw een van Schiedams grote
gebeurtenissen. Dan trokken de boeren op karren en iii schuiten naar de stad om
hun varkens van de hand te doen. Varkens, die waren gemest met spoeling, de
afval uit de branderijen die uitstekend veevoer bleek. Het was toen altijd razend
druk in de Schiedamse havens, want de boeren boomden in allerlei boten de
stad binnen om het kostbare voer op te halen. Vaak waren er enorme.
„verkeersopstoppingen" en menig Schiedams jongetje leerde in die tijd op de
beursbrug vloeken. Als er weer eens de nodige schuiten klem zaten in de
sluis
f
as
De branderijen zijn dicht en de var
kensmarkt is verdwenen. Maar toch
leelt er nog iets van de oude traditie.
Als de boeren destijds goede zaken
hadden gedaan, kochten ze bij Schie
damse banketbakkers spekulaasvarkens
Die varkens worden nog steeds ge
maakt.-Het Schiedams Nieuwsblad is
langd gegaan bij Maison van Wijk op de
Rotterdamsedijk, waar eigenaar De
Lange jr. de repuatie van dit traditio-
nele bedrijf hooghoudt. Hij toont in de
bakkerij hoe het spekulaasvarken tot
stand komt.
De heer De Groot. al vijf en twintig
jaar in het vak, is net bezig zo'n varken
te bekwasten. „Wat ik nu doe, is twee
maal strijken met ei", legt hij uit. „dat
is voor de glans, Eerst ga ik er over-
heen zonder de amandelen en dan nog
een keer met de amandelen erop. Dan
houden ze beter". „Het recept", ver-
telt hij verder, „wordt wel aangepast.
Vroeger hielden de mensen van heel
harde spekulaas. Tegenwoordig is dat
niet meer zo". Hij grijpt de bakplaat
en schuift die de elektrische oven in.
Daar zullen de varkens dertig a vijfen-
dertig minuten bakken.
Menig Schiedamse huisvrouw schuift
op dat moment ook het spekulaasdeeg
de oven in. En dan maar afwachten,of
het lukt. Komt er straks een soort
straattegel uit? Zal de spekulaas uit el
kaar vallen? De heer De Langen
onthult het geheim achter de lekkere
spekulaas.
„Het belangrijkste is, dat je de grend-
stoffen nauwkeurig afweegt; daar
mislukt het meeste door. Een recept'
kun je overal wel vandaan halen, maar
als je juist weegt dan kan er gewoon
niets misgaan".
Maison Van Wijk koopt zijn lekkernij-
en niet bij de groothandel in. Alles
komt uit eigen ovens. De Langen: „Ik
wil mijn zaak karakter laten houden.
Wij zijn nog echt ambachtelijk bezig,
omdat ik geloof, dat die trend de
toekomst heeft. Dat betekent: alles
wat we verkopen, komt uit eigen oven
en we maken elke dag vers".
Het is dan ook prettig dat veel klanten
hun gebak van te voren bestellen. Zo is
het ook met de spekulaasvarkens
gegaan. De Langen: „Het zijn vooral
de oudere Schiedam mers die een
spekulaasvarken in huis halen, maar
de laatste tijd komen er ook wel
weer jongeren bij. De nostalgie spreekt
een beetje mee en het gaat natuurlijk
wel van moeder op dochter".
Bovendien leidt de spekulaasvarken-
traditie een taai leven onder Schiedams
aristokratische geslachten. Die voorna-
me families zijn er nog, al houden ze
zich minder dan hun voorouders bezig
met het bestuur. Terecht die traditie,
want in hun fortuinen zit altijd het
nodige geld, verdiend aan de branderij
en de spoeling.
SCHIEDAM In de Christelijke Socia-
le Belangen komen de Nederlandse
Christenvrouwen op donderdagmiddag
18 november bijeen. De vergadering
begint om twee uur en het bestuur
heeft zich verzekerd van de medewer-
king van mevrouw J.P. Buurman. Dit
personeelslid van het Rotterdamse
museum Boymans verzorgt een lezing
met lichtbeelden over het kerkge
bouw door de eeuwen heen. Gasten
zijn welkom. Er wordt die middag
ook gezongen en daarom zou het
aardig zijn, als de bezoekers hun lied-
boek meenamen.
Gebreide mode
voor heren nu in
een zeer grote
variatie.
mannelijke ves-
ten, truien, pul
lovers met ronde
en V-hals, coll-
pulli's... Stap
eens binnen.
Want de mode
voor de man-van-
nu is gemakke-
lijk en licht van
verwerking.
Zie als voorbeeld
zo'n gezellige en
fijne pullover
van lambswool
of een wat voller
tebreide trui van
hetland...
Veel fijne kleu-
ren, wat royaler
van model en
verrukkelijk licht
in het dragen.
Ook is niets
zwaar of slijt bij
de nieuwe Euro-
pese pakken.
Zuiver scheer-
wollen kostuums
die heel soepel
en prettig dragen
en toch heel
korrekt zijn.
En., wat
keus!
OE HERENMODEZAAK VAN SCHIEDAM
BROEflSVEST 6
Eh., nunheerde Graaf.. We
hebben wel geen rovers en zo,
maar we hebben wel Holle
Pmkel en die beleeftalt'jd
avonturen
Huh ,.?Wat. ATBen j'jdiePinkel.die^yOempffl.'fl'jn
AVONTUREN ?]auonturier?Vriend1koin*Nnieuwea)onluur
Maardatisprahtio'laanmnhartlWanneerbegint) Ik leweet
WaarisdiePinldfAienieuweavontuur? A het met
Wat een rare snoeshaan"VKonden weTWacht eens;
dieGraaf.k'jk hemdaarnou\hem maar likhebeen
zitten ale een gestagen hond.^helpen.
Wat wil h'jnouagenlijk'
WathuwiPSvonturen
be lev/en natuurlijk'
Jan van Asten in een zeer vervaarlijke houding.
tweede keizer en jullie zijn kamikaze.
Opnieuw met ,,Kiai", heren".
En met „Kiai" beginnen ze opnieuw.
Tijd voor wat konditietraining. „Spie-
ren spannen, maagspieren spannen".
beveelt Jan. En dan danst hij iedereen
langs. De leerlingen krijgen stuk voor
stuk een karatestomp in hun maag-
wand. Sommigen deinzen twee passen
achteruit, maar niemand slaat dubbel.
Ze weten, hoe de maag onkwetsbaar
wordt gemaakt
Na de stomppartij toont Jan genade en
laat iedereen zitten. Assistent Kalkman
doet, terwijl iedereen gespannen toe-
kijkt, een reeks karatehoudingen voor.
Achter elkaar, in een vloeiende lijn en
sierlijk. „Dat „Kiai" is niet alleen van
een kat" vertelt leerling Leo de Kruis
later. ,,Kiai" is een aanroep. Dan
komt de goddelijke kracht die het
scheppen van kunst mogelijk maakt".
Inderdaad, het lijkt wel bizar beallet.
prestatie nog eens dunnetjes over ge
daan door Jan van Astens andere as
sistent Yawuz Ozel, een Turks gastar-
beider die al jaren in Schiedam woont.
„Een dodelijke sport" roept Jan van
Asten graag. Maar twee uur lang is er
bijna niemand geraakt daar in die gym
nastiekzaal. Op elke karateslag bestaat
een afwerend antwoord. Haast elke
trap, haast elke slag is mis, schampt af,
de verdediging is even goed als de aan-
val. Het is geen dodelijke sport. Het is
kunst. Het is ballet. „Met ,,Kiai",
heren!"
Wie over karate in het algemeen of
Jan van Asten in het bijzonder
meer wil weten kan dagelijks tus-
sen 18 en 20 uur inlichtingen
krijgen via telefoon 010-26.59.45
SCHIEDAM Veertig jaar zingt zigeu-
ner Son McGanley de blues en al die
ervaring stortte hij zondagavond over
een tamelijk ongeinteresseerd publiek
in cafe de Quibus uit.
„Hij is zesenvijftig jaar en sinds zijn
dertiende heeft hij de wereld afge-
reisd", vertelt zijn Amsterdamse
vriendin Marjan Post, terwijl Sons
hartverscheurende blues uit de luid-
sprekers klinkt. Zelf zegt hij: „op het
moment dat een oude zigeunervrouw
mijn navelstreng doorsneed, begon ik
blues te zingen". Hij hoorde
als kind de blues op de radio en dacht
he, dat- kan ik ook. Je had in die tijd
veel levende muziek en dus vroeg Son
zijn vader, of hij dat ook mocht. Nou,
die man schrok zich rot. Son is echter
geen type om vaders te gehoorzamen
en dus trok hij de wijde wereld in. Het
bluesschema had hij zich snel eigen
gemaakt en de meeste teksten vezon
hij zelf. i
Op zijn zwerftochten ontmoette Son
McGanley grote blueszangers als
Big Belle Broonzey en John Lee Hoo
ker, die zijn talent hoog aansloegen.
Met beide blueskoningen heeft Son op
een podium gestaan.
Aanvankelijk was de zang maar een
bijverdienste voor Son. Hij voorzag
twintig jaar lang zijn onderhoud door
het talentvol kraken van brandkasten.
Tenslotte liep hij tegen de lamp en dat
betekende een driejarig verblijf in een
van Engelands onaangename gevange-
nissen. Sindsdien leeft hij van de blues
en dat lukt de laatste tijd aardig. Het
boekingsschema is vol en er bestaat
zelfs een grote kans, dat Son een drie-
maandencontract krijgt in de Perzi-
sche hoofdstad Teheran. Bovendien
heeft Ivory Towers zin om een LP van
hem uit te brengen.
„Zijn principe is dit", legt Marjan Post
uit, „Hij sluit zich af voor schorem. Hij
zingt goed en verder geen gezeur, zelfs
als niemand luistert'
Voor Nederlandse bluesliefhebbers is
het te hopen, dat het Perzische con
tract niet door gaat. Want Son
McGanley kan het. Zelfs onder de
meest barre omstandigheden.
Langzaamaan wordt het tijd voor de
grote attraktie van de avond: Kalk
man neemt het op tegen vijf karate-
leerlingen tegelijk. Vijf minuten lang
hoor je alleen het geschuifel van de
voeten en het geritsel der karateblou-
ses. Iedereen vergeet zijn, „Kiai". In
stilte weert Ed zijn tegenstanders af,
soms drie tegelijk. Nu eens schiet zijn
vuist uit, dan weer flitst zijn voet
omhoog als een mes. Later wordt die
SCHIEDAM Wie wordt Schie
dams prins Carnaval? De voorzit-
ter van de Rietzeilers doet daar
nog steeds zeer geheimzinnig over.
Hij wil alleen kwijt, dat deze
Vorst Der Dwazen de naam Caro
lus I draagt. Wie benieuwd is naar
zijn persoon kan daar op de
alleraangenaamste wijze achter
komen.
Zaterdag 13 november vieren de
Rietzeilers hun elfde-van-de-elfde
feest in boerderij Landvreugd.
Daar wordt prins Carnaval met
zijn raad van elf aan de Schiedam-
mers gepresenteerd. Leden komen
gratis binnen, anderen betalen vijf
gulden. Wie van lol houdt moet
daar heen. Bedenk wel, dat de
Rietzeilers hun feesten voor een
goed doel geven; de opbrengst
gaat naar het Schiedamse gehan-
dikaptenwerk.
Misschien krijgen de
weerkundigen dit jaar gelijk
en wordt het de komende
winter weer ouderwets
koud. Het is dan plezierig
om helemaal in warmte
gehuld vorst en ijs tegemoet
te kunnen treden.
Voornaamste gereedschap
hierbij is natuurlijk de jas.
En wat dit betreft: er is
keus genoeg. In de
kollekties van Nederlands
grootste mantelconcern
t Mantelhuis vonden we een
duidelijke tendens om de
vlotte sportieve lijn van de
jonge aangepaste mode door
te voeren in de grotere
maten. Dominerende
stoffen zijn: tweed, flannel,
velours, langharig mohair
en corduroy. Deze laatste
stoffen worden gebruikt in
de korte mantelmode;
autocoats van mohair en
gemakkelijke jasjes van
corduroy met bindceintuur
en afritsbare capuchon.
Ook de houtje-touwtje-
sluiting en de dubbele rij
knopen zijn weer terug.
De sportieve lijn is
herkenbaar in de epauletten,
schouderflappen,
bindceintuurs en opvallende
sierstiksels. De nog steeds
Dit,produkt, onder de naam
Allurelle, ligt vooral in de
lijn van de toenemende
behoefte om het haar
weliswaar verzorgd, maar
toch soepel en beweeglijk
te dragen.
Allurelle voel je niet en zie
je niet, dankzij de vocht-
werende eigenschappen, en
de houdbaarheid is net zo
lang - zo niet langer - dan
de bekende haarlak.
Het produkt bevat harsen,
die stipsgewijs over het'haar
verspreid worden. De haren
behouden hun soepelheid en
wat belangrijk is: bij het
aanraken voelt het niet
langer als een harde massa
aan.
Eindelijk is er een oplossing
voor vrouwen die eigenlijk
geen afstand kunnen doen
van haarlak, maar die het
toch niet gebruiken omdat
het haar een plakkerig
geheel vormt. L'Oreal is er
in geslaagd - na vier jaar
research - om een nieuw
verzorgingsprodukt te
maken, dat de model-
beschermende werking van
haarlak heeft, maar niet
meer als zodanig aanvoelt.
populaire trenchcoat past
geheel in dit beeld en mag
volop gedragen worden!
Gelukkig kan de onmisbare
jas weer aan de kapstok,
als de warmte van eigen
haard weer opgezocht is.
Triumph International
zorgt voor vervangende en
even komfortabele
ondermode, Chinese
kimono's, Japanse
judopakken, Russisch
aandoende ochtendmantels
met grote capuchons en
bontgekleurde Mexicaanse
gewaden vormen een
opwindend dekor voor een
avondje zalig nietsdoen.
Naast deze folkloristische
op verschillende landen
gei'nspireerde dessins en
modellen, brengt Triumph
ook luchtige en romantische
boudoirkleding. De meeste
modellen zijn tot op de
enkel en vaak lieflijk
geborduurd en gesmockt of
royaal gegarneerd met rijke
inlegstukken van kant.
Eigenlijk te mooi en
elegant om alleen maar in te
slapen. Deze gezellige
thuismode is helemaal
geschikt om in te flaneren
en zelfs om gasten ih te
ontvangen.
Bonte kleuren vindt men
niet alleen in jurken, rokken
en truien, de komende
winter. De kousen-
fabrikanten doen ook mee
en brengen in de
pantynylons het totale
kleurenprogramma. De
echte gebreide kous gaat
ook weer meedoen, niet in
de bekende bescheiden uni-
kleurtjes, maar in bonte
strepen en vrolijke blokken.
Daarnaast zijn er
beenwarmers voor vrouwen
die laarzen dragen en vooral
op en boven de knie last
hebben van de kou. Ook
kunnen deze accessoires
over de spijkerbroek met
smalle pijp gedragen
worden'.
Katoenen pantykousen zijn
er, voor vrouwen die toch
liever een warme panty
dragen, in bruin en grijs. En
wie het helemaal te bont
wil maken, koopt natuurlijk
het laatste grapje in de
beenmode: modische
sokken met apart gebreide
tenen, elk in een andere
kleur!
Een avondje met vrienden
of kennissen op bezoek
begint natuurlijk met een
geurige, lekkere kop koffie.
Om hen extra te verrassen,
is een speciaal met zorg
klaargemaakte aparte soort
koffie beslist op z'n plaats.
Napolitaanse koffie krijgt
men door 1 1/2 theelepel
cognac toe te voegen aan
sterke zwarte koffie. Hier,
bovenop zoete geklopte
slagroom met daarop een
snuifje kaneel.
Wat fijn gesneden gember
en twee eetlepels gembernat
in een beker hete zwarte
koffie doen, een toef
slagroom er bovenop
en klaar is de Duivelskoffie.
Voor beide recepten geldt:
niet koud laten worden!
Kwark is niet alleen een
streling voor de tong, maar
(als masker) ook een nektar
voor de huid.
Vermeng een koffielepel
kwaitk met wat honing en
een theelepeltje mais- of
tarwekiemolie. Tien
minuten laten drogen en
daarna goed afspoelen met
veel koud water.
Een vette en/of onzuivere
huid wordt lelieblank en
glad als men aan het
kwarkpapje nog enkele
druppels citroensap
toevoegt.
Iemand met een griepje
voelt zich slap en futloos,
en ook zijn eetlust is veelal
niet groot. Om weer op
krachten te komen zijn niet
vette, eiwitrijke en
vitaminerijke kostjes het
beste. De patient zal
frismakende en makkelijk
te eten gerechten het meeste
waarderen. Scherp gekruide
gerechten zijn bij zieken
meestal niet erg in trek, ook
al worden die anders nog zo
gewaardeerd.
Geef niet te grote porties.
Een bordvol ontneemt
iemand met geringe ee lust
zelfs het laatste restje oed
om aan de maaltijd te
beginnen. Kleine porties die
er aantrekkelijk uitzien en
wat hapjes of drankj
tussendoor hebben meer
effect.
