i
hak
Schiedams Nieuwsblad
smijt met taarten...
Andere
plaats
voor
platanen
Veiligheidsman
beschermt Sint
J
Kinderen drommen
rond de Sint
neem vaker een
bloemetje mee
66k na zessen
Binnenkort tweede druk van boek
De stad
Haar-
problemen?
Uw nieuws in
onze krant
I
80- jarige oorlog
KANTTEKENING
Weinig erkenning
.1
P:
Bears Eigenhandig
WOENSDAG 17 NOVEMBER 1976, le JAARGANG NO. 7.
g
I
1
1
i
B
1
B
B
H
I
B
B
B
i
B
B
B
13
BIOSCAL NEMEN!
fnEbij BIOSCAL (Ned.)
msl
Zo krijgt ugroenevingere-
in ,R,dain
H
Schiedams Nieuwsblad
TOSTADRES: POSTBUS 195, SCHIEDAM.
AGENTSCHAP: EUROTYP, ROTTERDAMSEDIJK 238.
In combinatie met de Nieuwe Vlaardingse Courant en het Maassjuis Nieuwsblad
Jaap de Raat spit
in historie Kethel
BIJDORP - Op het gemeentearchief is Iiij een vaste klant, Jaap de Raat. Hij
laat stapels folianten aanrukken en uren lang glijden zijn ogen over de oude do
cumented Razendsnel worden er aantekeningen gemaakt in een schoolschrift.
Dat gebeurt met een ongeiooflijk kort stukje potlood. Emoties toont hij niet bij
dat opschrijven, maar het kan zijn, dat zijn enorme zwarte baard veel verbergt.
Jaap de Raat is bezig met het schrijven
van Kethel's geschiedenis. Alle infor-
matie wordt keurig genoteerd en komt
thuis in een kaartsysteem terecht. Jaap
de Raat heeft al een boek gepubli-
ceerd: „ln en ora de dorpskerk" Het
was binnen een paar weken uitver-
kocht, zodat binnenkort een tweede
druk verschijnt.
Geschiedenis is Jaap de Raat's tweede
liefde. Kunstenaars weten, dat daar in
Bijdorp een talerttvol schilder van het
boerenleven woont, een schilder bo-
vendien die zijn werk via kleinigheden
een moraal meegeeft. Ook die doeken
hebben vaak een Kethel's onderwerp.
Hoe komt dat? Jaap de Raat: „Omdat
je hier geboren bent. Als kleine jongen
leefde je op de boerderij. Misschien
heb ik dan wel beter rondgekeken. Het
is altijd mijn ideaal geweest kunstschil-
der te worden en dan bakt de liefde
voor oude dingen als het ware in.
Neem erbij wat nu met Kethel gebeurt.
Ik weet wel, dat het dorp op die ma-
nier niet kon blijven, maar het is wel
met de stoomwals de put in geduwd."
Op de trap hangt een van Jaaps schil-
derijen. Het stelt een boer voor die
met -een hartvormige schop tegen de
storm optornt. De wind komt uit
Schiedam... „Ze hebben het huisje van
mijn vader onteigend, want we wilden
niet verkopen. Het moest weg, werd er
gezegd, maar aan de hand van de teke-
ningen konden we zien, dat het rustig
kon blijven staan."
De oudste gegevens over dat huis stam-
men uit 1650. De eigenaar gaat dan
een lening aan cm het te repareren.
llet stond er toen dus at een heie tijd.
Jaap heeft ook nog materiaal uit 1590
waaruit je zou kunnen afleiden, dat
het er in die tijd al was. Zwart op wit
heeft hij het niet, maar je kan rustig
zeggen, dat het er begin tachtigjarige
oorlog al was.
HET is bepaald geen nieuwtje als
we constateren dat veel mensen er
de voorkeur aan geven hun wo-
ning in de stad te verlaten om
„buiten" te gaan wonen. Al vele
jaren is in het Waterweggebied het
dorp Maasland een geliefd woon-
oord en aan de overzijde van de
Waterweg zijn dorpen als Oost-
voorne en Rockanje erg in trek.
DIE tendens treffen we vrijwel
overal in ons land aan. Het stede-
lijk klimaat heeft duizenden Ne-
derlanders ertoe gebracht het plat-
teland op te zoeken omdat het le-
ven daar gezonder zou zijn. Vele
jaren is stilzwijgend van overheids-
wege toegestaan dat oude dorpen
met tal van nieuwe woningen ver-
rijkt worden, niet voor de bewo-
ners van die dorpen, maar voor
uitgeweken stedelingen. Het was
een van de verdiensten van de
oud-directeur van de provinciale
planologische dienst van Zuid-Hol-
land prof. ir. N.A. de Boer dat hij
in de zestiger jaren de gevaren van
deze ontwikkeling signaleerde en
zijn waarschuwende stem verhief.
IN dat licht is het verheugend dat
op dit ogenblik de bakens verzet
worden, niet alleen door de afrem-
ming van de groei van de dorpen,
maar vooral door de accentuering
van het leefbaar maken van het
stedelijk woonklimaat. Onze
stedebouwkundigen hebben meer
oog gekregen voor de zaken die de
bewoners graag wensen en daarom
zien de huidige plannen voor
nieuwe wijken er heel wat aan-
trekkelijker uit dan die van een
aantal jaren geleden.
OOK Schiedam krijgt nog flink
wat kansen om die veranderde ge-
dachtenwereld in concrete plan
nen om te zetten. Juist Schiedam-
Noord leent zich zo tegen Mid-
den-Delfland aan voor een mo-
del-wijk. Wie de publikaties van de
bouwwereld volgt weet dat iets
moois lang niet altijd iets duurs
hoeft te zijn, als men maar vin-
dingrijk is. Naar onze mening be-
staat in Schiedam-Noord geen be-
hoefte aan hoogbouw, maar aan
een stadswijk die iets landelijks
heeft. En verder lenen de open
plekken in de binnenstad zich
voor bijzonder aantrekkelijke be-
bouwing. Laat het bouwprogram
van Schiedam voor stedebouw
kundigen en architecten fungeren
als een uitdaging om er iets heel I
fijns van te maken!
door
Han van der Horst
Dat geboortehuis van Jaap de Raat -
het staat aan de Harreweg en zijn broer
woont er nog in - is dus op het nipper-
tje gered.
Jaap de Raat denkt met een zeker
heimwee terug aan het bedoeninkje
van zijn vader daar. Maar het was geen
vetpot. ,,Laten we zo zeggen: die goeie
puwe tijd was zo best nog niet. We
hebben nooit honger geleden, maar
wel heel weinig gehad. En je werd met
de neus op de harde feiten van het le-
ven gedrukt. Je moest aanpoten en zo
kwam je overal bij. „Ha, vrij" dachten
de kinderen op woensdagmiddag, maar
ik moest haastje-repje naar huis om
riet te snijden langs de sloot of om te
hooien. En de krisis heeft nogal zwaar
op het dorp gedrukt. Ik zat zonder
werk, mijn broer zat bijna zonder
werk. En je ging niet naar de steun. Je
hielp elkaar, je at thuis mee en een
boerenman is niet zo gauw kwaad. Een
boer aksepteert veel, heel moeizaam
misschien, maar hij aksepteert het wel.
Dat houdt hij er dan onder. Vandaar
dat je boeren niet gauw bij optochten
of demonstraties ziet. Ik sta er nog
van te kijken, hoe we het hebben ge-
aksepteerd, wat Schiedam uitgehaald
heeft. Een boer zegt, dat is rnij gege-
ven, dat moet ik dragen. Een burger-
man kan dat niet beseffen, wat het be-
tekent, als je land, waar je zelf gepoot
en gezaaid hebt, moet verlaten."
Aan de wand van de studeerkamer
hangt een portret van de oude de
Raat. Met een lichte verbittering kijkt
hij in de verte, pet in de hand. „Een
boer zet zijn pet alleen af in de kerk of
als hij bidt," legt Jaap de Raat uit, „Ik
heb dat zo geschilderd om te tonen,
dat hij als het ware hfeeft opgegeven."
Jaap de Raat zelf heeft het niet opge
geven. Toch vend hij in Schiedam wei
nig erkenning. Het begon al vlak na de
oorlog. Veel gemeentes hielpen kun
stenaars aan wat inkomen door ze
stadstekeningen te laten maken voor
het archief. Schiedam's kunstenaars,
toen verenigd in de groep S'45, stelden
voor daar ook in deze stad mee te be-
ginnen. Schiedam weigerde.
Jaap de Raat heeft nog heel wat aqua-
rellen van Kethel, die het gemeentear
chief graag wil hebben. Maar de Raat,
die als leraar tekenen in zijn onder-
houd voorziet, houdt ze zelf. ,,Dan
hadden ze toen maar niet zo krenterig
moefen zijn." zegt hij. ,,Wat wij met
S'45 wilden was een expositieruimte
en de mogelijkheden om ons te ont-
plooien." Dat laatste is voor Jaap de
Raat altijd een probleem geweest en
vaak moest hij de verfkwast ter hand
nemen in plaats van het penseel, maar
nu heeft hij voldoende tijd om een re-
delijke schilderijenproduktie op te zet
ten.
Ondanks alles maakt hij een tevreden
indruk, daar in zijn werkkamer. We kij-
*Jaap de Raat: .act opgegeven.
ken naar een groot doek tegen de ach-
terwand: een 'roepje schamele zigeu-
ners trekt langs het huisje van de ou
de de Raat. Je ziet rechts nog de kerk
met het lijkenhuisje. „Dat heb ik er
expres bijgeschilderd. Ze trekken en ze
blijven trekken, maar ze komen
allemaal boven terecht."
schoenreparatie klaar terwijl u wacht
SLEUTELS SLIJPEN: GRAVEREN:
Copieren Messen Naamplaten
Scharen
Rotterdamsedijk 443
Centrum-Schiedam
SCHIEDAM We hadden het be-
loofd bij de introduktie van deze
nog zo jonge krant: er is nog vol-
op aktie te verwachten in Schie
dam. Vanaf deze week zal het
Schiedams Nieuwsblad daar weer
heel wat toe bijdragen: gedurende
vijf weken houdt deze krant een
grote kassabonnenaktie, waarbij
het bijna letterlijk taarten zal re-
genen en er voor de gelukkigen
ook geld teVerdienen valt.
Vandaag woensdag 17 november,
start onze kassabonnenaktie. Een
aktie, die simpel in elkaar zit en
waaraan iedereen kan meedoen.
De opzet is als volgt: iedereen die
bij een van de adverteerders uit
deze krant een aankoop doel (dat
kan zijn in het kader van de nor-
male wekelijkse boodsehappen,
maar ook de aanschaf van grote
stukken" telt mee) en zijn kassa-
bon aan ons opstuurt, loopt de
kans het totale bedrag van die kas-
sabon (met een maximum van
f. 100,-) terug te krijgen. Iedere
week namelijk en dat, zoals
gezegd, vijf weken lang, worden
drie van de ontvangen kassabon-
nen getrokken en alledrie deze
bedragen worden ogenblikkelijk
aan de eigenaar van de bon uit-
gekeerd.
Naast deze drie hoofdprijzen trek
ken we nog 40 andere bonnen en
diegenen die deze bonnen hebben
ingestuurd ontvangen een heer-
lijke taart van Maison van Wijk uit
Schiedam.
Hoe kan men aan deze aktie mee
doen? Wel, heel eenvoudig. Wie
iets bij een van onze adverteerders
gekocht heeft, stuurt zo snel
mogelijk zijn kassabon in aan ons j
adres: Schiedams Nieuwsblad,
Postbos 195 in Schiedam. Het is
ook mogelijk de bon af te geven
bij ons agentschap: Eurotyp, Rot
terdamsedijk 238.
Achterop de bon dient men duide-
lijk naam en adres te schrijven.
Verder moet men er ook op let-
ten, dat de 'naam van het bedrijf,
waar men de bon heeft ontvangen,
op de kassabon staat. De meeste 1
winkeliers drukken hun firma-
naam automatisch op zo'n bon af:
mocht dat 's niet het geval zijn
dan moet men bij de kassa om een B
naamstempeltje vragen om mee te
Harpe Davids jubileert
Speciaal voor de kinderen:
grote
Sinterklaas-kleurwedstrija.
'Jnitas zoekt
jong talent.
Dick Hoogenboom
is trots
MAASSLUIS Het jeugdorkest ,,Jong
Kunst Na Arbeid" geeft voor de eerste
keer in dit seizoen een zeer gevarieerd
konsert op vrijdag 19 november in de
grote zaal van de Kern aan de P.C.
Hooftlaan. „Jong Kunst Na Arbeid"
bestaat uit jongeren beneden de acht-
tien jaar en werd in 1968 opgericht.
Een Fins wetenscnappelijk team
van de Universiteit te Helsinki
is er na ruim 10 jaar onderzoek
in geslaagd een middel samen
te stellen dat uitstekende resul-
taten geeft bij sterke haaruitval
en roos, dunnend en slap haar
etc. Het middel dat onder de
naam Bioscal wordt uitgebracht is
in Nederland verkrijgbaar bij dro-
gisten, speciaalzaken en kappers.
Het bestaat uit een elixer, welke
bij voorkeur in combinatie met de
Bioscal Special Shampoo dient te
worden gebruikt om optimale re-
sultaten te kunnen verwachten.
Voor deskundigen is er weten-
schappelijke literatuur beschik-
Tel. 070- 608182 - Postbus 1140 -
Den Haag.
Vele instellingen, verenigingeri en
andere organisaties maken al regel-
matig gebruik van de publiciteits-
mogelijkheden, die deze krant hen
biedt. Immers: wie iets aan te
kondigen heeft, wie een jubileum
viert, wie wat voor nieuws dan
ook kwijt wil, is bij ons altijd wel-
kom.
Om een en ander in goede banen
te kunnen leiden en de kopij op
tijd persklaar te kunnen maken
verzoeken wij wel: zorg voor tij-
dige inzending. In de praktijk be-
tekent dat: zorg dat Uw nieuws
uiterlijk maandag nog bij ons bin
nen is, en bij voorkeur eerder!
De adressen en telefoonnummers
vindt men elders uitgebreid in on
ze krant.
REDAKTIE
kunnen doen.
Iedere maandagmiddag wordt
door ons de trekking verricht.
Bonnen die later binnenkomen
worden automatisch' voor de vol-
gende week gereserveerd en doen
dan alsnog mee.
Er is geen limiet gesteld bij het in-
zenden van de bonnen: men mag
zo vaak meedoen als men wil. Ook
het bedrag op de bon doet niet
terzake, met dien verstande dat de
maximale uitkering, zoals gezegd
f. 100,- bedrafcgt.
Aanstaande maandag zullen we
voor de eerste keer een trekking
verrichten. In de krant van volgen-
de week woensdag maken we de
eerste prijswinaars bekend. Wie
weet: misschien is uw kassabon
wel een heerlijke taart waard. Of
nog beter. het bedrag dat er op
staat!
SCHIEDAM - In verband met de
wcrkzaamheden aan de nieuwe Buiten-
sluis verplaatst de hoofdafdeling Plant-
soenen van de dienst Gemeentewerken
deze week vijf volwassen bomen.
Het gaat om vier platanen die aan de
Hoofdstraat staan, ten noordwesten
van de Wilhelmina brug en een popu-
lier aan de Buitenhavenweg, ter hoogte
van de sluis. Deze populier krijgt een
plaats verder op aan de buitenhaven
weg, om een opengevallen plaats in de
bomenrij op te vullen. Van de te ver-
plaatsen platanen gaan er twee naar de
Breedstraat/Zijlstraat, die juist een her-
inrichting hebben ondergaan. De twee
andere platanen krijgen een plaats bij
de nieuwe hoge flat aan de Laan van
Spieringshoek, bp de hoek met de Van
der Brugghenlaan.
De te verplaatsen bomen zijn al enige
tijd geleden voorbereid op de verhui-
zing: zij zijn „rond-gestoken" (dat wil
zeggen dat een sleuf rond de stam is
gegraven, waardoor de wortels ge-
dwongen worden een stevige kluit te
vormen) en gesnoeid.
Met het werk, dat enige dagen in he-
slag zal nemen, is maandag begonnen.
Y
SCHIEDAM Garcia, ouwe
Garcia, wgt doe jij hier?" Garcia
draait zich verbaasd om.
„Garcia, jongen", roep ik nog
eens, „wat doe jij hier?" We had
den mekaar jaren geleden voor het
laatste gezien. Garcia was toen
buschauffeur in Madrid en we
brachten heel wat uurtjes door in
de kroegjes achter de Puerta del
Sol. Hij sprak goed Nederlands,
want zijn moeder is Amsterdamse.
Honderduit wil ik vragen, maar
Garcia legt me met een kort hand-
gebaar het zwijgen op. ,,Straks, na
de intocht, in dat cafe tegenover
de Jacobuskerk in Kethel!"
E.J.M.
En zo maakte ik het merkwaardig-
ste interview van mijn leven.
Garcia hief het bier net als ooit in
Madrid. „Het moest wel op zo'n
afgelegen plek, ouwe jongen, want
ik zit tegenwoordig bij de geheime
dienst van Sint Nicolaas".
„Gek, waar is dat nou voor no-
dig?"
,,Die ouwe man is begonnen als
bisschop van Myra en dat ligt in
Turkije. Hij is dus Turk".
„Nou,en?"
,,Als Turk moet je een beetje uit-
kijken in Nederland. Ik ben zijn
veiligheidsagent. Luister, als Sint
Nicolaas een intocht houdt, loop
ik altijd een beetje onopvallend
achter zijn koets. Wie ook maar
wat probeert, die pak ik".
„Jij pakken? Jij doet geen vlieg
kwaad!"
„Dat dacht je. Ze hebben me een
karatecursus laten doen bij Jan
van Asten. En dan altijd naar
Starsky en Hutch kijken natuur-
lijk".
,,lk zou daar dat veilige baantje
van jou op de bus niet voor op-
gev'en, kerel".
„Jongen, dat kun jij je niet voor-
stellen. Jij ziet die ouwe man elk
jaar een paar minuten. Maar ik
ken hem van nabij. Fantastisch,
dat sociale werk van hem. Ik zal je
nog eens wat vertellen. Sinterklaas
betaalt me minimumloon. Hij
Joop van Uijl krijg ik meer. Zo
meteen, in het handje. Ze willen
me wat graag hebben. Maar ik blijf
bij die ouwe, rk hoef niet meer.
Wat hij rnij extra betaalt, gaat af
van de cadeautjes. Nee ik sta ge-
woon achter die ouwe baas".
„Maar hou nou eens op over de
politiek, vertel liever wat er van
jou geworden is".
A angezien veiligheidsagen ten
liever niet herkend worden gaj
(lareia slcchts toestemming tot
het plaatsen van ditportret". Ter
geruitstelling: de man heeft wel
degelijk een huofd.
Is te zien op de S^'J^eurs
v^UoAen 1900-2230uur. Zat-
sporten spei, v
elektranito-
SCHIEDAM Het was razend druk in de stad, zaterdagmiddag. Duizenden
ouders waren met hun kinderen gaan winkelen in de hoop een glimp van Sint
Nicolaas op te vangen. Het schip van deze prelaat meerde rond half twee in de
buurt van de werf Gusto af, waar een statierijtuig gereed stond. Schiedams'
daken zijn nogal moeilijk te begaan en Sint Nicolaas vond het onverantwoord
met zijn paard ook nog eens een vermoeiende rijtoer te maken.
Op het Wiihelminaplein wachtte de
jubilerende harmonie Harpe Davids
met majorettenkorps de sint op. Bege-
leid door vrolijke muziek ging de
Goedheiligman verder door de Gorzen
naar de binnenstad, waar op het stad-
huis een grootse ontvangst plaatsvond.
Mannetje aan mannetje wachtte de
(bloemsigrkunst bv.J
Iris stationsbloemenkiosken. Elke dag geopend
tot 9.00 uur en zondags tot 8.00 uur's avonds.
menigte op de Grote Markt en menig
vader liep een pijnlijke rug op, omdat
hij zoonlief te lang boven de hoofden
van de massa had gehouden. De har
monie Sint Ambrosius zorgde intus-
sen voor vrolijke muziek. Op het plein
zelf - door de politie afgezet ver-
zorgden mensen van de ziekenomroep
een rechtstreekse uitzending.
Burgemeester Lems heette Sint Nico
laas hartelijk welkom, waarna mon-
seigneur de kinderen toesprak. Burge
meester Lems, zo verklaarde hij, had
hem ervan overtuigd uit Spanje geen
cadeautjes mee te brengen. In Schie
dam was genoeg te koop en Schie-
damse kindertjes dienden Schiedamse
cadeautjes te krijgen. Na deze behar-
tenswaardige raad riep hij de kinderen
op Sinterklaasliedjes te zingen en ver-
dween in het stadhuis, waar nog een
intieme receptie plaatsvond. Sint
Ambrosius zette een roemba in
PELETON
Wij belden Sint Nicolaas zondagmid-
dag in het Amstelhotel, waar hij al
tijd in de suite van de tsaren verblijft,
omdat die hem zo doet denken aan de
goeie ouwe tijd.
„Druk gehad, monsiegneur?"
„Geen doorkomen aan, meneer, geen
doorkomen aan. Duizenden schoenen
hebben die Schiedammers gezet. We
konden de zaak nog maar n6t afwer-
ken, maar ik moest een heel peloton
pieten extra inschakelen".
„We lezen geruchten, dat u dit jaar
wat minder moet geven vanwege de
hoge speelgoedprijzen, Sint Nicolaas".
„Onzin, volkomen onzin. Verzinsels
van een stelletje sensatiejournalisten.
Als je bewust inkoopt, is er niets aan
de hand. En burgemeester Lems heeft
me echt goeie raad gegeven. Ik koop
in Schiedam zelfs dingen voor andere
steden".
,,Dank u wel voor de informatie, Sint
Nicolaas".
„Aleen voor de informatie?"
„En voor de spekulaaspop".
„Dat zou ik ook denken. Zeg, trek wel
eens een keef schone sokken aan''.^