i hak Schiedams Nieuwsblad smijt met taarten... Andere plaats voor platanen Veiligheidsman beschermt Sint J Kinderen drommen rond de Sint neem vaker een bloemetje mee 66k na zessen Binnenkort tweede druk van boek De stad Haar- problemen? Uw nieuws in onze krant I 80- jarige oorlog KANTTEKENING Weinig erkenning .1 P: Bears Eigenhandig WOENSDAG 17 NOVEMBER 1976, le JAARGANG NO. 7. g I 1 1 i B 1 B B H I B B B i B B B 13 BIOSCAL NEMEN! fnEbij BIOSCAL (Ned.) msl Zo krijgt ugroenevingere- in ,R,dain H Schiedams Nieuwsblad TOSTADRES: POSTBUS 195, SCHIEDAM. AGENTSCHAP: EUROTYP, ROTTERDAMSEDIJK 238. In combinatie met de Nieuwe Vlaardingse Courant en het Maassjuis Nieuwsblad Jaap de Raat spit in historie Kethel BIJDORP - Op het gemeentearchief is Iiij een vaste klant, Jaap de Raat. Hij laat stapels folianten aanrukken en uren lang glijden zijn ogen over de oude do cumented Razendsnel worden er aantekeningen gemaakt in een schoolschrift. Dat gebeurt met een ongeiooflijk kort stukje potlood. Emoties toont hij niet bij dat opschrijven, maar het kan zijn, dat zijn enorme zwarte baard veel verbergt. Jaap de Raat is bezig met het schrijven van Kethel's geschiedenis. Alle infor- matie wordt keurig genoteerd en komt thuis in een kaartsysteem terecht. Jaap de Raat heeft al een boek gepubli- ceerd: „ln en ora de dorpskerk" Het was binnen een paar weken uitver- kocht, zodat binnenkort een tweede druk verschijnt. Geschiedenis is Jaap de Raat's tweede liefde. Kunstenaars weten, dat daar in Bijdorp een talerttvol schilder van het boerenleven woont, een schilder bo- vendien die zijn werk via kleinigheden een moraal meegeeft. Ook die doeken hebben vaak een Kethel's onderwerp. Hoe komt dat? Jaap de Raat: „Omdat je hier geboren bent. Als kleine jongen leefde je op de boerderij. Misschien heb ik dan wel beter rondgekeken. Het is altijd mijn ideaal geweest kunstschil- der te worden en dan bakt de liefde voor oude dingen als het ware in. Neem erbij wat nu met Kethel gebeurt. Ik weet wel, dat het dorp op die ma- nier niet kon blijven, maar het is wel met de stoomwals de put in geduwd." Op de trap hangt een van Jaaps schil- derijen. Het stelt een boer voor die met -een hartvormige schop tegen de storm optornt. De wind komt uit Schiedam... „Ze hebben het huisje van mijn vader onteigend, want we wilden niet verkopen. Het moest weg, werd er gezegd, maar aan de hand van de teke- ningen konden we zien, dat het rustig kon blijven staan." De oudste gegevens over dat huis stam- men uit 1650. De eigenaar gaat dan een lening aan cm het te repareren. llet stond er toen dus at een heie tijd. Jaap heeft ook nog materiaal uit 1590 waaruit je zou kunnen afleiden, dat het er in die tijd al was. Zwart op wit heeft hij het niet, maar je kan rustig zeggen, dat het er begin tachtigjarige oorlog al was. HET is bepaald geen nieuwtje als we constateren dat veel mensen er de voorkeur aan geven hun wo- ning in de stad te verlaten om „buiten" te gaan wonen. Al vele jaren is in het Waterweggebied het dorp Maasland een geliefd woon- oord en aan de overzijde van de Waterweg zijn dorpen als Oost- voorne en Rockanje erg in trek. DIE tendens treffen we vrijwel overal in ons land aan. Het stede- lijk klimaat heeft duizenden Ne- derlanders ertoe gebracht het plat- teland op te zoeken omdat het le- ven daar gezonder zou zijn. Vele jaren is stilzwijgend van overheids- wege toegestaan dat oude dorpen met tal van nieuwe woningen ver- rijkt worden, niet voor de bewo- ners van die dorpen, maar voor uitgeweken stedelingen. Het was een van de verdiensten van de oud-directeur van de provinciale planologische dienst van Zuid-Hol- land prof. ir. N.A. de Boer dat hij in de zestiger jaren de gevaren van deze ontwikkeling signaleerde en zijn waarschuwende stem verhief. IN dat licht is het verheugend dat op dit ogenblik de bakens verzet worden, niet alleen door de afrem- ming van de groei van de dorpen, maar vooral door de accentuering van het leefbaar maken van het stedelijk woonklimaat. Onze stedebouwkundigen hebben meer oog gekregen voor de zaken die de bewoners graag wensen en daarom zien de huidige plannen voor nieuwe wijken er heel wat aan- trekkelijker uit dan die van een aantal jaren geleden. OOK Schiedam krijgt nog flink wat kansen om die veranderde ge- dachtenwereld in concrete plan nen om te zetten. Juist Schiedam- Noord leent zich zo tegen Mid- den-Delfland aan voor een mo- del-wijk. Wie de publikaties van de bouwwereld volgt weet dat iets moois lang niet altijd iets duurs hoeft te zijn, als men maar vin- dingrijk is. Naar onze mening be- staat in Schiedam-Noord geen be- hoefte aan hoogbouw, maar aan een stadswijk die iets landelijks heeft. En verder lenen de open plekken in de binnenstad zich voor bijzonder aantrekkelijke be- bouwing. Laat het bouwprogram van Schiedam voor stedebouw kundigen en architecten fungeren als een uitdaging om er iets heel I fijns van te maken! door Han van der Horst Dat geboortehuis van Jaap de Raat - het staat aan de Harreweg en zijn broer woont er nog in - is dus op het nipper- tje gered. Jaap de Raat denkt met een zeker heimwee terug aan het bedoeninkje van zijn vader daar. Maar het was geen vetpot. ,,Laten we zo zeggen: die goeie puwe tijd was zo best nog niet. We hebben nooit honger geleden, maar wel heel weinig gehad. En je werd met de neus op de harde feiten van het le- ven gedrukt. Je moest aanpoten en zo kwam je overal bij. „Ha, vrij" dachten de kinderen op woensdagmiddag, maar ik moest haastje-repje naar huis om riet te snijden langs de sloot of om te hooien. En de krisis heeft nogal zwaar op het dorp gedrukt. Ik zat zonder werk, mijn broer zat bijna zonder werk. En je ging niet naar de steun. Je hielp elkaar, je at thuis mee en een boerenman is niet zo gauw kwaad. Een boer aksepteert veel, heel moeizaam misschien, maar hij aksepteert het wel. Dat houdt hij er dan onder. Vandaar dat je boeren niet gauw bij optochten of demonstraties ziet. Ik sta er nog van te kijken, hoe we het hebben ge- aksepteerd, wat Schiedam uitgehaald heeft. Een boer zegt, dat is rnij gege- ven, dat moet ik dragen. Een burger- man kan dat niet beseffen, wat het be- tekent, als je land, waar je zelf gepoot en gezaaid hebt, moet verlaten." Aan de wand van de studeerkamer hangt een portret van de oude de Raat. Met een lichte verbittering kijkt hij in de verte, pet in de hand. „Een boer zet zijn pet alleen af in de kerk of als hij bidt," legt Jaap de Raat uit, „Ik heb dat zo geschilderd om te tonen, dat hij als het ware hfeeft opgegeven." Jaap de Raat zelf heeft het niet opge geven. Toch vend hij in Schiedam wei nig erkenning. Het begon al vlak na de oorlog. Veel gemeentes hielpen kun stenaars aan wat inkomen door ze stadstekeningen te laten maken voor het archief. Schiedam's kunstenaars, toen verenigd in de groep S'45, stelden voor daar ook in deze stad mee te be- ginnen. Schiedam weigerde. Jaap de Raat heeft nog heel wat aqua- rellen van Kethel, die het gemeentear chief graag wil hebben. Maar de Raat, die als leraar tekenen in zijn onder- houd voorziet, houdt ze zelf. ,,Dan hadden ze toen maar niet zo krenterig moefen zijn." zegt hij. ,,Wat wij met S'45 wilden was een expositieruimte en de mogelijkheden om ons te ont- plooien." Dat laatste is voor Jaap de Raat altijd een probleem geweest en vaak moest hij de verfkwast ter hand nemen in plaats van het penseel, maar nu heeft hij voldoende tijd om een re- delijke schilderijenproduktie op te zet ten. Ondanks alles maakt hij een tevreden indruk, daar in zijn werkkamer. We kij- *Jaap de Raat: .act opgegeven. ken naar een groot doek tegen de ach- terwand: een 'roepje schamele zigeu- ners trekt langs het huisje van de ou de de Raat. Je ziet rechts nog de kerk met het lijkenhuisje. „Dat heb ik er expres bijgeschilderd. Ze trekken en ze blijven trekken, maar ze komen allemaal boven terecht." schoenreparatie klaar terwijl u wacht SLEUTELS SLIJPEN: GRAVEREN: Copieren Messen Naamplaten Scharen Rotterdamsedijk 443 Centrum-Schiedam SCHIEDAM We hadden het be- loofd bij de introduktie van deze nog zo jonge krant: er is nog vol- op aktie te verwachten in Schie dam. Vanaf deze week zal het Schiedams Nieuwsblad daar weer heel wat toe bijdragen: gedurende vijf weken houdt deze krant een grote kassabonnenaktie, waarbij het bijna letterlijk taarten zal re- genen en er voor de gelukkigen ook geld teVerdienen valt. Vandaag woensdag 17 november, start onze kassabonnenaktie. Een aktie, die simpel in elkaar zit en waaraan iedereen kan meedoen. De opzet is als volgt: iedereen die bij een van de adverteerders uit deze krant een aankoop doel (dat kan zijn in het kader van de nor- male wekelijkse boodsehappen, maar ook de aanschaf van grote stukken" telt mee) en zijn kassa- bon aan ons opstuurt, loopt de kans het totale bedrag van die kas- sabon (met een maximum van f. 100,-) terug te krijgen. Iedere week namelijk en dat, zoals gezegd, vijf weken lang, worden drie van de ontvangen kassabon- nen getrokken en alledrie deze bedragen worden ogenblikkelijk aan de eigenaar van de bon uit- gekeerd. Naast deze drie hoofdprijzen trek ken we nog 40 andere bonnen en diegenen die deze bonnen hebben ingestuurd ontvangen een heer- lijke taart van Maison van Wijk uit Schiedam. Hoe kan men aan deze aktie mee doen? Wel, heel eenvoudig. Wie iets bij een van onze adverteerders gekocht heeft, stuurt zo snel mogelijk zijn kassabon in aan ons j adres: Schiedams Nieuwsblad, Postbos 195 in Schiedam. Het is ook mogelijk de bon af te geven bij ons agentschap: Eurotyp, Rot terdamsedijk 238. Achterop de bon dient men duide- lijk naam en adres te schrijven. Verder moet men er ook op let- ten, dat de 'naam van het bedrijf, waar men de bon heeft ontvangen, op de kassabon staat. De meeste 1 winkeliers drukken hun firma- naam automatisch op zo'n bon af: mocht dat 's niet het geval zijn dan moet men bij de kassa om een B naamstempeltje vragen om mee te Harpe Davids jubileert Speciaal voor de kinderen: grote Sinterklaas-kleurwedstrija. 'Jnitas zoekt jong talent. Dick Hoogenboom is trots MAASSLUIS Het jeugdorkest ,,Jong Kunst Na Arbeid" geeft voor de eerste keer in dit seizoen een zeer gevarieerd konsert op vrijdag 19 november in de grote zaal van de Kern aan de P.C. Hooftlaan. „Jong Kunst Na Arbeid" bestaat uit jongeren beneden de acht- tien jaar en werd in 1968 opgericht. Een Fins wetenscnappelijk team van de Universiteit te Helsinki is er na ruim 10 jaar onderzoek in geslaagd een middel samen te stellen dat uitstekende resul- taten geeft bij sterke haaruitval en roos, dunnend en slap haar etc. Het middel dat onder de naam Bioscal wordt uitgebracht is in Nederland verkrijgbaar bij dro- gisten, speciaalzaken en kappers. Het bestaat uit een elixer, welke bij voorkeur in combinatie met de Bioscal Special Shampoo dient te worden gebruikt om optimale re- sultaten te kunnen verwachten. Voor deskundigen is er weten- schappelijke literatuur beschik- Tel. 070- 608182 - Postbus 1140 - Den Haag. Vele instellingen, verenigingeri en andere organisaties maken al regel- matig gebruik van de publiciteits- mogelijkheden, die deze krant hen biedt. Immers: wie iets aan te kondigen heeft, wie een jubileum viert, wie wat voor nieuws dan ook kwijt wil, is bij ons altijd wel- kom. Om een en ander in goede banen te kunnen leiden en de kopij op tijd persklaar te kunnen maken verzoeken wij wel: zorg voor tij- dige inzending. In de praktijk be- tekent dat: zorg dat Uw nieuws uiterlijk maandag nog bij ons bin nen is, en bij voorkeur eerder! De adressen en telefoonnummers vindt men elders uitgebreid in on ze krant. REDAKTIE kunnen doen. Iedere maandagmiddag wordt door ons de trekking verricht. Bonnen die later binnenkomen worden automatisch' voor de vol- gende week gereserveerd en doen dan alsnog mee. Er is geen limiet gesteld bij het in- zenden van de bonnen: men mag zo vaak meedoen als men wil. Ook het bedrag op de bon doet niet terzake, met dien verstande dat de maximale uitkering, zoals gezegd f. 100,- bedrafcgt. Aanstaande maandag zullen we voor de eerste keer een trekking verrichten. In de krant van volgen- de week woensdag maken we de eerste prijswinaars bekend. Wie weet: misschien is uw kassabon wel een heerlijke taart waard. Of nog beter. het bedrag dat er op staat! SCHIEDAM - In verband met de wcrkzaamheden aan de nieuwe Buiten- sluis verplaatst de hoofdafdeling Plant- soenen van de dienst Gemeentewerken deze week vijf volwassen bomen. Het gaat om vier platanen die aan de Hoofdstraat staan, ten noordwesten van de Wilhelmina brug en een popu- lier aan de Buitenhavenweg, ter hoogte van de sluis. Deze populier krijgt een plaats verder op aan de buitenhaven weg, om een opengevallen plaats in de bomenrij op te vullen. Van de te ver- plaatsen platanen gaan er twee naar de Breedstraat/Zijlstraat, die juist een her- inrichting hebben ondergaan. De twee andere platanen krijgen een plaats bij de nieuwe hoge flat aan de Laan van Spieringshoek, bp de hoek met de Van der Brugghenlaan. De te verplaatsen bomen zijn al enige tijd geleden voorbereid op de verhui- zing: zij zijn „rond-gestoken" (dat wil zeggen dat een sleuf rond de stam is gegraven, waardoor de wortels ge- dwongen worden een stevige kluit te vormen) en gesnoeid. Met het werk, dat enige dagen in he- slag zal nemen, is maandag begonnen. Y SCHIEDAM Garcia, ouwe Garcia, wgt doe jij hier?" Garcia draait zich verbaasd om. „Garcia, jongen", roep ik nog eens, „wat doe jij hier?" We had den mekaar jaren geleden voor het laatste gezien. Garcia was toen buschauffeur in Madrid en we brachten heel wat uurtjes door in de kroegjes achter de Puerta del Sol. Hij sprak goed Nederlands, want zijn moeder is Amsterdamse. Honderduit wil ik vragen, maar Garcia legt me met een kort hand- gebaar het zwijgen op. ,,Straks, na de intocht, in dat cafe tegenover de Jacobuskerk in Kethel!" E.J.M. En zo maakte ik het merkwaardig- ste interview van mijn leven. Garcia hief het bier net als ooit in Madrid. „Het moest wel op zo'n afgelegen plek, ouwe jongen, want ik zit tegenwoordig bij de geheime dienst van Sint Nicolaas". „Gek, waar is dat nou voor no- dig?" ,,Die ouwe man is begonnen als bisschop van Myra en dat ligt in Turkije. Hij is dus Turk". „Nou,en?" ,,Als Turk moet je een beetje uit- kijken in Nederland. Ik ben zijn veiligheidsagent. Luister, als Sint Nicolaas een intocht houdt, loop ik altijd een beetje onopvallend achter zijn koets. Wie ook maar wat probeert, die pak ik". „Jij pakken? Jij doet geen vlieg kwaad!" „Dat dacht je. Ze hebben me een karatecursus laten doen bij Jan van Asten. En dan altijd naar Starsky en Hutch kijken natuur- lijk". ,,lk zou daar dat veilige baantje van jou op de bus niet voor op- gev'en, kerel". „Jongen, dat kun jij je niet voor- stellen. Jij ziet die ouwe man elk jaar een paar minuten. Maar ik ken hem van nabij. Fantastisch, dat sociale werk van hem. Ik zal je nog eens wat vertellen. Sinterklaas betaalt me minimumloon. Hij Joop van Uijl krijg ik meer. Zo meteen, in het handje. Ze willen me wat graag hebben. Maar ik blijf bij die ouwe, rk hoef niet meer. Wat hij rnij extra betaalt, gaat af van de cadeautjes. Nee ik sta ge- woon achter die ouwe baas". „Maar hou nou eens op over de politiek, vertel liever wat er van jou geworden is". A angezien veiligheidsagen ten liever niet herkend worden gaj (lareia slcchts toestemming tot het plaatsen van ditportret". Ter geruitstelling: de man heeft wel degelijk een huofd. Is te zien op de S^'J^eurs v^UoAen 1900-2230uur. Zat- sporten spei, v elektranito- SCHIEDAM Het was razend druk in de stad, zaterdagmiddag. Duizenden ouders waren met hun kinderen gaan winkelen in de hoop een glimp van Sint Nicolaas op te vangen. Het schip van deze prelaat meerde rond half twee in de buurt van de werf Gusto af, waar een statierijtuig gereed stond. Schiedams' daken zijn nogal moeilijk te begaan en Sint Nicolaas vond het onverantwoord met zijn paard ook nog eens een vermoeiende rijtoer te maken. Op het Wiihelminaplein wachtte de jubilerende harmonie Harpe Davids met majorettenkorps de sint op. Bege- leid door vrolijke muziek ging de Goedheiligman verder door de Gorzen naar de binnenstad, waar op het stad- huis een grootse ontvangst plaatsvond. Mannetje aan mannetje wachtte de (bloemsigrkunst bv.J Iris stationsbloemenkiosken. Elke dag geopend tot 9.00 uur en zondags tot 8.00 uur's avonds. menigte op de Grote Markt en menig vader liep een pijnlijke rug op, omdat hij zoonlief te lang boven de hoofden van de massa had gehouden. De har monie Sint Ambrosius zorgde intus- sen voor vrolijke muziek. Op het plein zelf - door de politie afgezet ver- zorgden mensen van de ziekenomroep een rechtstreekse uitzending. Burgemeester Lems heette Sint Nico laas hartelijk welkom, waarna mon- seigneur de kinderen toesprak. Burge meester Lems, zo verklaarde hij, had hem ervan overtuigd uit Spanje geen cadeautjes mee te brengen. In Schie dam was genoeg te koop en Schie- damse kindertjes dienden Schiedamse cadeautjes te krijgen. Na deze behar- tenswaardige raad riep hij de kinderen op Sinterklaasliedjes te zingen en ver- dween in het stadhuis, waar nog een intieme receptie plaatsvond. Sint Ambrosius zette een roemba in PELETON Wij belden Sint Nicolaas zondagmid- dag in het Amstelhotel, waar hij al tijd in de suite van de tsaren verblijft, omdat die hem zo doet denken aan de goeie ouwe tijd. „Druk gehad, monsiegneur?" „Geen doorkomen aan, meneer, geen doorkomen aan. Duizenden schoenen hebben die Schiedammers gezet. We konden de zaak nog maar n6t afwer- ken, maar ik moest een heel peloton pieten extra inschakelen". „We lezen geruchten, dat u dit jaar wat minder moet geven vanwege de hoge speelgoedprijzen, Sint Nicolaas". „Onzin, volkomen onzin. Verzinsels van een stelletje sensatiejournalisten. Als je bewust inkoopt, is er niets aan de hand. En burgemeester Lems heeft me echt goeie raad gegeven. Ik koop in Schiedam zelfs dingen voor andere steden". ,,Dank u wel voor de informatie, Sint Nicolaas". „Aleen voor de informatie?" „En voor de spekulaaspop". „Dat zou ik ook denken. Zeg, trek wel eens een keef schone sokken aan''.^

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedams Nieuwsblad | 1976 | | pagina 1